Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Адеб джокъда, намыс джокъ.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Ач да бол, токъ да бол – намысынга бек бол.
Аманны эки битли тону болур, бирин сеннге кийдирир, бирин кеси киер.
Ачны эсинде – аш.
Чакъырылмагъан джерге барма, чакъырылгъан джерден къалма.
Кесинге джетмегенни, кёб сёлешме.
Ауругъан – джашаудан умутчу.
Намыс болмагъан джерде, насыб болмаз.
Тил бла келеди джыр да.
Эринчекни эр алмаз, эр алса да, кёл салмаз, кёл салса да, кёб бармаз!
Джети тилни билген джети кишиди.
Джарлы эскисин джамаса, къууаныр.
Игини сыйлагъан адетди.
Къыз тиширыу кеси юйюнде да къонакъды.
Чомарт бергенин айтмаз.
Къолу уллу – асыу, аягъы уллу – джарсыу.
Кёпюр салгъан кеси ётер, уру къазгъан кеси кетер.
Аууздан келген, къолдан келсе, ким да патчах болур эди.
Хоншуну тауугъу къаз кёрюнюр, келини къыз кёрюнюр.
Иги сеники эсе да, сюйген кесимикин этеме.
Джашда акъыл джокъ, къартда къарыу джокъ.
Аманны къуугъан, аманлыкъ табар.
Тил джюрекге джол ишлейди.
Бети – къучакълар, джюреги – бычакълар.
Кёлю джокъну – джолу джокъ.
Нёгер болсанг, тенг бол, тенг болмасанг, кенг бол.
Кёз – сюйген джерде, къол – ауругъан джерде.
Гырджын – тепсини тамадасы.
Ариу – кёзге, акъыл – джюрекге.
Терек ауса, отунчу – кёб.
Къайгъы тюбю – тенгиз.
Адам къаллай бир ишленмесе, аллай бир кесин уллу кёреди.
Тенги кёбню джау алмаз, акъылы кёбню дау алмаз.
Башынга джетмегенни сорма.
Суугъа – таянма, джаугъа – ийнанма.
Эшекге миннген – биринчи айыб, андан джыгъылгъан – экинчи айыб.
Адеб базарда сатылмаз.
Адамны аты башхача, акъылы да башхады.
Ашда – бёрю, ишде – ёлю.
Танг атмайма десе да, кюн къоярыкъ тюйюлдю.
Эринчекни аурууу – кёб.
Айтханы чапыракъдан ётмеген.
Ётген ёмюр – акъгъан суу.
Кюн – узун, ёмюр – къысха.
Тик ёргени, тик энгишгеси да болады.
Мухарны эси – ашарыкъда.
Аллахдан тилесенг, кёб тиле.
Айтхан сёзюне табылгъан.
Тау башында, тау болмаз, джангыз терек, бау болмаз.