Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Агъач халкъгъа алтынды, иссиликге салкъынды.
Шайтан алдады, тюзлюк къаргъады.
Адамны джюреги нени кёрюрге сюйсе, кёзю да аны кёрюрге ёч болады.
Ашхылыкъ джерде джатмайды, аманлыкъ суугъа батмайды.
Тюкюрюк баш джармаз, налат кёз чыгъармаз!
Душманны тышы – акъ, ичи – къара.
Аллахха ийнаннган кишини, Аллах онгдурур ишин.
Арбаз сайлама да, хоншу сайла.
Къарт айтханны этмеген, къартаймаз.
Джылкъыдан – ат чыгъар, тукъумдан – джаш чыгъар.
Ашаса, ашамаса да, бёрюню ауузу – къан.
Эки къатын алгъанны къулагъы тынгнгаймаз.
Джумушакъ терекни къурт ашар.
Аман къатын сабий табса, бий болур…
Зар адамны насыбы болмаз.
Ишге юренсин къоллары, халкъ бла болсун джоллары.
Кюлме джашха – келир башха.
Билгенни къолу къарны джандырыр.
Тели турса – той бузар.
Къар – келтирди, суу – элтди.
Терслик кетер, тюзлюк джетер.
Дженгил джетерикме деб, узун джолну къоюб, къысхасын барма.
Чакъырылмай келген къонакъ сыйланмай кетер.
Ёксюзню тилеги къабыл болур.
Биреуню тёрюнден, кесинги эшик артынг игиди.
Иги бла джюрюсенг, джетерсе муратынга, аман бла джюрюсенг, къалырса уятха.
Гугук кесини атын айтыб къычыргъанча, мен, мен деб нек тураса?
Ёгюзню мюйюзюнден тутадыла, адамны сёзюнден тутадыла.
Хар сёзню орну барды.
Кёзню ачылгъаны – иги, ауузну джабылгъаны – иги.
Джырчы ёлсе, джыры къалыр.
Бир абыннган – минг сюрюнюр.
Атлыны кёрсе, джаяуну буту талыр.
Тулпарлыкъ, билекден тюл – джюрекден.
Окъ къызбайны джокълайды.
Ётюрюк хапар аякъ тюбю бла джюрюйдю.
Айтхан – тынч, этген – къыйын.
Тёзгеннге, джабылгъан эшик ачылыр.
Кёб ашасанг, татыуу чыкъмаз, кёб сёлешсенг, магъанасы чыкъмаз.
Игилик игилик бла сингдирилиучю затды.
Джигер – джаннга къыйынлыкъ.
Дуния аламаты сен эсенг да, игиме деб айтма.
Акъыл бла адеб эгизледиле.
Этни да ашады, бетни да ашады.
Ашатыргъа иш – ашхы, ишлетирге аш – ашхы.
Кёл – къызбай, къол – батыр.
Кесине гебен этелмеген, биреуге черен эте эди.
Чомарт къонакъ юй иесин сыйлар.
Хантына кёре тузу, юйюне кёре къызы.
Шапа кёб болса, аш татымсыз болур.