Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Атадан ёксюз – бир ёксюз, анадан ёксюз – эки ёксюз.
Ашхы атаны – джашы ашхы, ашхы ананы – къызы ашхы.
Олтуруб кёрюнмей эди да, ёрге туруб кёрюне эди.
Аджалсыз ёлюм болмаз.
Кийиминг бла танылма, адамлыкъ бла таныл.
Аманны къуугъан, аманлыкъ табар.
Хантына кёре тузу, юйюне кёре къызы.
Ач бёрюге мекям джокъ.
Дуния мал дунияда къалады.
Ата – билек, ана – джюрек!
Иесиз малны бёрю ашар.
Джарлы тюеге минсе да, ит къабар.
Намысы джокъну – дуниясы джокъ.
Адам къаллай бир ишленмесе, аллай бир кесин уллу кёреди.
Акъыл къартда, джашда тюйюлдю – башдады.
Сабий кёргенин унутмаз.
Ойнаб айтсанг да, эслеб айт.
Аман къатын сабий табса, бий болур…
Арпа, будай – ащды, алтын, кюмюш а – ташды.
Иги адамны бир сёзю эки болмаз.
Эртде тургъан бла эртде юйленнген сокъуранмаз.
Къобан да къуру да къобханлай турмайды, адам да къуру да патчахлай турмайды.
Этни бети бла шорпасы.
Эл бла кёргенинг эрелей.
Къартны сыйын кёрмеген, къартлыгъында сыйлы болмаз.
Бал ашаргъа сюе эсенг, чибин ургъаннга тёз.
Мухарны эси – ашарыкъда.
Аман киши кеси юйюнде – къонакъ.
Джаханимни кёрмей, джандетге кёл салмазса.
Ишге юренсин къоллары, халкъ бла болсун джоллары.
Айтханы чапыракъдан ётмеген.
Халкъгъа джарагъан, джарлы къалмаз.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Бек ашыкъгъан меннге джетсин, дегенди аракъы.
Таш бла ургъанны, аш бла ур.
Атлыны ашхысы, ат тизгининден билинир
Юйлю уругъа ит чабмаз.
Терслик кетер, тюзлюк джетер.
Кёл ашады да, кеси ашады.
Таукел къуру къалмаз.
Ашыкъгъанны этеги бутуна чырмалыр.
Керти сёзге тёре джокъ.
Ишлемеген – тишлемез.
Эшекге миннген – биринчи айыб, андан джыгъылгъан – экинчи айыб.
Таугъа чыгъаллыкъ эсенг, тюзде къалма.
Ашатыргъа иш – ашхы, ишлетирге аш – ашхы.
Борчунг бар эсе, хурджунунга ойлаб узал.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Джыланны къуйругъундан басарынг келсе, аны башы болгъанын унутма.
Аманны эки битли тону болур, бирин сеннге кийдирир, бирин кеси киер.