Эльбрусоид :: Эльбрусоид :: Эльба

Къонакъ кёб келюучю юйню, къазаны отдан тюшмез.
Бет бетге къараса, бет да джерге къарар.
Тюз сёз баргъан сууну тыяр.
Къызбайны юйюне дери сюрсенг, батыр болур.
Таула не мийик болсала да, аууш табылыр.
Тешигини къатында, чычхан да батыр болур.
Къоркъакъны кёзю экили кёрюр.
Иги адам абынса да, джангылмаз.
Джюрекге ариу – кёзге да ариу.
Таукел адам тау тешер.
Ата Джуртуму башы болмасам да, босагъасында ташы болайым.
Ашха уста, юйюнде болсун
Къарнынг къанлынга кийирир.
Атынг аманнга чыкъгъандан эсе, джанынг тамагъынгдан чыкъсын.
Эшекни не къадар тюйсенг да, ат болмаз.
Сютден ауузу кюйген, суугъа юфгюре эди.
Сыфатында болмагъаны, суратында болмаз.
Алтыннга тот къонмаз.
Тёгюлген тюгел джыйылмайды.
Джангызны оту джарыкъ джанмаз!
Байны оноуу, джарлыгъа джарамаз.
Магъанасыз сёз – тауушсуз сыбызгъы.
Эл ауузу – элек, анга ийнаннган – халек.
Киштикге къанат битсе, чыпчыкъ къалмаз эди.
Джыгъылгъанны сырты джерден тоймаз.
Ана – юйню кюн джарыгъы.
Аман къатын сабий табса, бий болур…
Адамгъа аман кюн соруб келмейди.
Этни бети бла шорпасы.
Къаллай салам берсенг, аллай джууаб алырса.
Аман хансны – урлугъу кёб.
Адамны сабийин сюйген джюреги, бычакъча, джитиди.
Акъыл неден да кючлюдю.
Уллу къашыкъ эрин джыртар.
Билим къая тешер.
Иги сеники эсе да, сюйген кесимикин этеме.
Ач келгенни – тойдур, кеч келгенни – къондур.
Сютню башын джалагъан къутулур, тюбюн ичген тутулур.
Атлыны кёрсе, джаяуну буту талыр.
Джюрек кёзден алгъа кёрюр.
Гырджын – тепсини тамадасы.
Къонакъны къачан кетерин сорма, къачан келлигин сор.
Айран тёгюлсе, джугъусу къалыр.
Азыгъы аз, алгъа къабар, аты аман, алгъа чабар.
Агъач халкъгъа алтынды, иссиликге салкъынды.
Борчунг бар эсе, хурджунунга ойлаб узал.
Ата – баланы уясы.
Экеу тутушса, биреу джыгъылыр.
Биреуге кёлтюрген таягъынг, кесинги башынга урур.
Ёпкелегенни ашы татлы болады.