Эльбрусоид :: Эльбрусоид :: Эльба

Ётюрюк хапар аякъ тюбю бла джюрюйдю.
Ётген ёмюр – акъгъан суу.
Арпа, будай – ащды, алтын, кюмюш а – ташды.
Ёпкелегенни ашы татлы болады.
Ёнгкюч къууана барыр, джылай келир.
Экеу тутушса, биреу джыгъылыр.
Тил джюрекге джол ишлейди.
Шапа кёб болса, аш татымсыз болур.
Ёмюрлюк шохлукъну джел элтмез.
Окъугъан – асыу, окъумагъан – джарсыу.
Мураты болгъанны джюрек тебюую башхады.
Ишленмеклик адамлыкъды.
Адебни адебсизден юрен.
Ушамагъан – джукъмаз.
Кёлсюзден сёзсюз тууар.
Тил – миллетни джаны.
Уллу сёлешме да, уллу къаб.
Эшекни не къадар тюйсенг да, ат болмаз.
Аманнга да, игиге да оноусуз къатышма.
Баргъанынга кёре болур келгенинг.
Орундукъ тюбюнде атылсам да, орта джиликме, де да айлан.
Тас болгъан бычакъны сабы – алтын.
Зар адамны насыбы болмаз.
Билимсиз иш бармаз.
Тойгъан антын унутур.
Къатын къылыкъсыз, эр тынчлыкъсыз.
Бир онгсуз адам адет чыгъарды, деб эштирик тюлсе.
Аз сёлешген, къайгъысыз турур.
Таула не мийик болсала да, аууш табылыр.
Аш берме да, къаш бер.
Оюмсуз атлагъан, аджалсыз ёлюр.
Азыкълы ат арымаз, къатыны аман джарымаз.
Ачыу алгъа келсе, акъыл артха къалады.
Ким бла джюрюсенг, аны кёзю бла кёрюнюрсе.
Билмегенинги, билгеннге сор.
Кёзден кетген, кёлден да кетеди.
Ёксюзню къалачы уллу кёрюнюр.
Эркиши – от, тиширыу – суу.
Чомарт къолда мал къалмаз.
Элиб деген, элге болушур.
Эки элинги тыйсанг, джети элде махталырса.
Аш хазыр болса, иш харам болур.
Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Эм уллу байлыкъ – джан саулукъ.
Джигер – джаннга къыйынлыкъ.
Джарлы джети элни сёзюн этер.
Накъырда – кертини келечиси.
Сагъышы джокъ – джукъучу, акъылы джокъ – къаугъачы.
Аман къатын сабий табса, бий болур…
Адамны адамлыгъы къыйынлыкъда айгъакъланады.