Эльбрусоид :: Эльбрусоид :: Эльба

Кечеси – аяз, кюню – къыш, джарлы къаргъагъа бир аш тюш!
Джылыгъа джылан илешир.
Тиширыусуз юй – отсуз от джагъа.
Къар – келтирди, суу – элтди.
Башы ишлегенни, ауузу да ишлер.
Къонагъынгы артмагъын алма да, алгъышын ал.
Ариу сёз аурууунгу алыр.
Келинин тута билмеген, къул этер, къызын тута билмеген, тул этер.
Джарлы эскисин джамаса, къууаныр.
Тёзгеннге, джабылгъан эшик ачылыр.
Арба аугъандан сора, джол кёргюзтюучю кёб болур.
Душманны тышы – акъ, ичи – къара.
Дуния мал дунияда къалады.
Аман адам элни бир-бирине джау этер.
Тура эдим джата, къайдан чыкъды хата?
Билим ат болуб да чабар, къуш болуб да учар.
Къобан да къуру да къобханлай турмайды, адам да къуру да патчахлай турмайды.
Акъыл къартда, джашда тюйюлдю – башдады.
Алгъанда – джууукъ, бергенде – джау.
Тюкюрюк баш джармаз, налат кёз чыгъармаз!
Эллинг бла джау болсанг да, юйюнг бла джау болма.
Ачны эсинде – аш.
Келгинчи, къонакъ уялыр, келгенден сора, къонакъбай уялыр.
Атадан ёксюз – бир ёксюз, анадан ёксюз – эки ёксюз.
Сангырау къулакъ эл бузар.
Ана къойну – балагъа джандет.
Аурууну келиую тынч, кетиую – къыйын.
Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Чалманны аллы къалай башланса, арты да алай барады.
Адебсиз адам – джюгенсиз ат.
Адам сёзге тынгыла, акъыл сёзню ангыла.
Аман адамны тепсинге олтуртсанг, къызынгы тилер.
Тёрде – темир таякълы, къаяда – чыпчыкъ аякълы.
Джырчы ёлсе, джыры къалыр.
Къан бла кирген, джан бла чыгъар.
Тёрени джагъы джокъ.
Къулакъдан эсе, кёзге ышан.
Ётген ёмюр – акъгъан суу.
Экеулен сёлеше тура эселе, орталарына барыб кирме.
Къууут – джелге, берне – бошха.
Зар адам ашынгы ашар, кесинги сатар.
Элиб деген, элге болушур.
Ашыкъгъанны этеги бутуна чырмалыр.
Билмейме деген – бир сёз
Адамны адамлыгъы къыйынлыкъда айгъакъланады.
Агъач – джерни чырайы, кийим – эрни чырайы.
Кесине оноу эте билмеген, халкъына да эте билмез.
Ат да турмайды бир териде.
Мал кёб болса, джууукъ кёб болур.
Мухарны эси – ашарыкъда.