Эльбрусоид :: Эльбрусоид :: Урал, Болгария, Катар, Кавказ, Иран

Арба аугъандан сора, джол кёргюзтюучю кёб болур.
Сёз сёзню айтдырыр.
Сыфатында болмагъаны, суратында болмаз.
Урунуу – насыбны анасы.
Иги болса, тамадама – махтау, аман болса, меннге – айыб.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Джети тилни билген джети кишиди.
Аман адам этегингден тутса, кес да къач.
Ариуну – ауруу кёб.
Башынга джетмегенни сорма.
Къыз тиширыу кеси юйюнде да къонакъды.
Таякъ этден ётер, тил сюекден ётер.
Адебни адебсизден юрен.
Кёрмегеннге кебек – танг, битмегеннге сакъал – танг.
Байлыкъ тауусулур, билим тауусулмаз.
Къатыны харакетли болса, эри къымсыз болур.
Кёб ант этген, кёб ётюрюк айтыр.
Ишлерге уял да, ашаргъа табма.
Чакъырылмагъан джерге барма, чакъырылгъан джерден къалма.
Душманны тышы – акъ, ичи – къара.
Джигер – джаннга къыйынлыкъ.
Ёпкелегенни ашы татлы болады.
Акъыл бла адеб эгизледиле.
Аманнга алтын чыдамаз.
Аман эсирсе, юйюн ояр.
Джашда акъыл джокъ, къартда къарыу джокъ.
Тилчиден кери бол.
Къыз келсе, джумуш эте келеди, къатын келсе, ушакъ эте келеди.
Иги бла джюрюсенг, джетерсе муратынга, аман бла джюрюсенг, къалырса уятха.
Туз, гырджын аша, тюзлюк бла джаша.
Тёзген – тёш ашар!
Адеби болмагъан къыз – тузсуз хант.
Аман хансны – урлугъу кёб.
Аш берме да, къаш бер.
Къарны аманнга къазан такъдырма, къолу аманнга от джакъдырма.
Ашхы – джыяр, аман – джояр.
Аджаллыгъа окъсуз шкок атылыр.
Джумушакъ сёз къаты таякъны сындырыр.
Уллу суу бла уллу ауруудан башынгы сакъла.
Эркишини аманы тиширыуну джылатыр.
Чомартха хар кюн да байрамды.
Къызын тута билмеген, тул этер, джашын тута билмеген, къул этер.
Адамны адамлыгъы къыйынлыкъда айгъакъланады.
Къазанны башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Сёлеш деб шай берген, тохта деб, сом берген.
Садакъачыны джаны – къапчыгъында.
Эки ойлашыб, бир сёлешген.
Аманнга да, игиге да оноусуз къатышма.
Эринчекге кюн узун.
Джюрек кёзден алгъа кёрюр.