Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Гитче джилтин уллу элни джандырыр.
Аманнга игилик этсенг, юйюнге сау бармазса.
Ётюрюк хапар аякъ тюбю бла джюрюйдю.
Таукелге нюр джауар.
Накъырда – кертини келечиси.
Гугук кесини атын айтыб къычыргъанча, мен, мен деб нек тураса?
Ауузу аманнга «иги», деме.
Баш болса, бёрк табылыр.
Рысхы – насыбха къор.
Къазанны башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Чомарт къолда мал къалмаз.
Aдам боллукъ, сыфатындан белгили.
Эл тойса, тоймагъан, эл къойса, къоймагъан.
Арбаз сайлама да, хоншу сайла.
Джашынгы кесинг юретмесенг, джашау юретир.
Уллу къазанда бишген эт, чий къалмаз.
Аджалсыз ёлюм болмаз.
Чакъырылмагъан къонакъ тёрге атламаз.
Байны оноуу, джарлыгъа джарамаз.
Адамны адамлыгъы къыйынлыкъда айгъакъланады.
Урама да – ёледи, сатама да – келеди.
Аман къатын алгъан, арыр, иги къатын алгъан джарыр.
Арыгъан къош чамчы болур.
Джырчы ёлсе, джыры къалыр.
Чомартны къолу берекет.
Адам бла мюлк юлешмеген эсенг, ол адамны билиб бошагъанма, деб кесинги алдама.
Кийимни бир кюнню аясанг, минг кюннге джарар.
Башы джабылгъан челекге, кир тюшмез.
Кёзню ачылгъаны – иги, ауузну джабылгъаны – иги.
Къыйынлы джети элге оноу этер.
Адамны артындан къара сабан сюрме.
Ачлыкъда тары гырджын халыуадан татлы.
Окъдан джара эртде-кеч болса да бителир, сёз джара, ёмюрге къалыр.
Таукел къуру къалмаз.
Кийиминг бла танылма, адамлыкъ бла таныл.
Ач отунчуну ачыуу – бурнунда.
Билген билмегенни юретген адетди.
Гугурук къычырмаса да, тангны атары къалмаз.
Кийимни бичсенг, кенг бич, тар этген къыйын тюлдю.
Къралынгы – душмандан, башынгы от бла суудан сакъла.
Кюн кёрмеген, кюн кёрсе, кюндюз чыракъ джандырыр.
Кесине оноу эте билмеген, халкъына да эте билмез.
Биреуню эскиси биреуге джангы болмайды.
Ойнай билмеген, оюн бузар.
Бети – къучакълар, джюреги – бычакълар.
Тенгинг джокъ эсе – изле, бар эсе – сакъла!
Ишни ахырын ойламай, аллын башлама.
Къыз келсе, джумуш эте келеди, къатын келсе, ушакъ эте келеди.
Тил бла келеди джыр да.
Ханнга да келеди хариблик.