Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Келинин тута билмеген, къул этер, къызын тута билмеген, тул этер.
Тай асырагъан, атха минер.
Акъыллы – эл иеси, тели – эл баласы.
Кёл ашады да, кеси ашады.
Уллу атлама – абынырса, уллу къабма – къарылырса.
Къанны къан бла джуума, аманны аман бла къуума.
Иги адамны бир сёзю эки болмаз.
Чабакъсыз кёлге къармакъ салгъанлыкъгъа, чабакъ тутмазса.
Бек ашыкъгъан меннге джетсин, дегенди аракъы.
Рысхы – сют юсюнде кёмюк кибикди.
Ойнаб айтсанг да, эслеб айт.
Ариу сёз аурууунгу алыр.
Билимли ёлмез, билимсиз кёрмез.
Юйюнгден чыкъдынг – кюнюнгден чыкъдынг.
Къартны сыйын кёрмеген, къартлыгъында сыйлы болмаз.
Билим ат болуб да чабар, къуш болуб да учар.
«Ёгюз, джаргъа джууукъ барма, меннге джюк боллукъса», - дегенди эшек.
Тенгинг джокъ эсе – изле, бар эсе – сакъла!
Азыкълы ат арымаз, къатыны аман джарымаз.
Ёлюк кебинсиз къалмаз.
Къолунгдан къуймакъ ашатсанг да, атаны борчундан къутулмазса.
Ханнга да келеди хариблик.
Чоюнну башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Хар зат кесини орнуна иги.
Таукел адам тау тешер.
Терслик кетер, тюзлюк джетер.
Байлыкъ болгъан джерде, тынчлыкъ джокъду.
Адамгъа аман кюн соруб келмейди.
Сакъалы текени да бар, мыйыгъы киштикни да бар.
Бойнуму джети джерден кессенг да, мен ол ишни этеллик тюлме.
Къуллукъчума, деб махтанма, къуллукъ – хаух джамчыды!
Алгъанда – джууукъ, бергенде – джау.
Кечеси – аяз, кюню – къыш, джарлы къаргъагъа бир аш тюш!
Ишленмеклик адамлыкъды.
Адамны артындан къара сабан сюрме.
Гитче джилтин уллу элни джандырыр.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Ариу джол аджал келтирмез.
Хар адамгъа кеси миннген тау кибик.
Джерни букъусу кёкге къонмаз.
Айранын берсенг, челегин да къызгъанма.
Къазанны башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Ётюрюкден тюбю джокъ, кёлтюрюрге джиби джокъ.
Эки ойлашыб, бир сёлешген.
Ата Джуртуму башы болмасам да, босагъасында ташы болайым.
Сыфатында болмагъаны, суратында болмаз.
Атлыны ашхысы, ат тизгининден билинир
Игилик игилик бла сингдирилиучю затды.
Тамбла алтындан бюгюн багъыр ашхы.
Адамны аты башхача, акъылы да башхады.