Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Къолу уллу – асыу, аягъы уллу – джарсыу.
Адамны аты башхача, акъылы да башхады.
Ишге юренсин къоллары, халкъ бла болсун джоллары.
Бал ашаргъа сюе эсенг, чибин ургъаннга тёз.
Байны оноуу, джарлыгъа джарамаз.
Кесинг сынамагъан затны, адамгъа буюрма.
Сакъламагъан затынга джолукъсанг, не бек къууанаса, не бек ачыйса.
Аман адам этегингден тутса, кес да къач.
Адамны бетине къарама, адетине къара.
Тил джюрекге джол ишлейди.
Къобан да къуру да къобханлай турмайды, адам да къуру да патчахлай турмайды.
Ач бёрюге мекям джокъ.
Таш ата билмеген, башына урур.
Ашарыкъда сайлагъаннга – чий гырджын.
Къралынгы – душмандан, башынгы от бла суудан сакъла.
Ариу – кёзге, акъыл – джюрекге.
Джарлы джети элни сёзюн этер.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Джуртун къоругъан озар.
Байлыкъ адамны сокъур этер.
Къарнынг ауруса, ауузунгу тый
Чакъырылмай келген къонакъ сыйланмай кетер.
Кеси юйюмде мен да ханма.
Ишленмеген джаш – джюгенсиз ат, ишленмеген къыз – тузсуз хант.
Азыгъы аз, алгъа къабар, аты аман, алгъа чабар.
Минг тенг да азды, бир джау да кёбдю.
Джахил болса анасы, не билликди баласы?
Элде адам къалмаса, ит тахтагъа минер.
Баланы адам этген анады.
Хунаны тюбюн къазсанг, юсюнге ауар.
Орну джокъну – сыйы джокъ.
Элиб деген, элге болушур.
Аман эсирсе, юйюн ояр.
Урунуу – насыбны анасы.
Адамны джюреги нени кёрюрге сюйсе, кёзю да аны кёрюрге ёч болады.
Аман къатын сабий табса, бий болур…
Тюзлюк тас болмайды.
Иги сёз – джаннга азыкъ, аман сёз башха – къазыкъ.
Накъырданы арты керти болур.
Айраннга суу къош, телиге джол бош.
Шапа кёб болса, аш татымсыз болур.
Аш хазыр болса, иш харам болур.
Ёгюзню мюйюзюнден тутадыла, адамны сёзюнден тутадыла.
Ашлыкъ – бюртюкден, джюн – тюкден.
Джыйырма къойну юч джыйырма эбзе кюте эди.
Бек ашыкъгъан меннге джетсин, дегенди аракъы.
Суугъа – таянма, джаугъа – ийнанма.
Сормай – алма, чакъырылмай – барма.
Ойнай билмеген, оюн бузар.
Чакъырылмагъан къонакъ тёрге атламаз.