Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Тилчи тилден къаныкъмаз.
Рысхысына кёре, джаш ёсер, къышлыгъына кёре, мал ёсер.
Хар зат кесини орнуна иги.
Аманнга алтын чыдамаз.
Къарнынг бла ёч алма.
Кеси юйюмде мен да ханма.
Ёнгкюч къууана барыр, джылай келир.
Джюрекден джюрекге джол барды.
Ачны эсинде – аш.
Эки итни арасына сюек атма, эки адамны арасында сёз чыгъарма.
Булут кёкге джарашыу, уят бетге джарашыу.
Адам сёзге тынгыла, акъыл сёзню ангыла.
Намыс сатылыб алынмайды.
Бети къызарыучу адамны, джюреги харам болмаз.
Адеб этмеген, адеб кёрмез.
Къайгъыны сюйген, къайгъы табар.
Адебсиз адам – джюгенсиз ат.
Бал чибинни ургъаны – ачы, балы – татлы.
Хар адамгъа кеси миннген тау кибик.
Сууда джау джокъ, кёб сёзде магъана джокъ.
Босагъа таш юйге кирмей эди, тыбыр таш эшикге чыкъмай эди.
Къонакъ аз олтурур, кёб сынар.
Aдам боллукъ, сыфатындан белгили.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Тойгъанлыкъ къойгъа джарашады.
Бет бетге къараса, бет да джерге къарар.
Тили узунну, намысы – къысха.
Гитче джилтин уллу элни джандырыр.
Башы джабылгъан челекге, кир тюшмез.
Къоркъакъны кёзю экили кёрюр.
Уллу айтханны этмеген – уллаймаз.
Айтханы чапыракъдан ётмеген.
Аш берме да, къаш бер.
Хоншуну тауугъу къаз кёрюнюр, келини къыз кёрюнюр.
Чабакъсыз кёлге къармакъ салгъанлыкъгъа, чабакъ тутмазса.
Сёз сёзню айтдырыр.
Ёзденликни джайгъан – джокълукъ.
Садакъачыны джаны – къапчыгъында.
Адеби болмагъан къыз – тузсуз хант.
Джырына кёре эжиую.
Биреу къой излей, биреу той излей.
Айтхан – тынч, этген – къыйын.
Кёзден кетген, кёлден да кетеди.
Билим – акъылны чырагъы.
Ишни аллы бла къууанма да, арты бла къууан.
Ургъан суудан башынгы сакъла.
Билим ат болуб да чабар, къуш болуб да учар.
Сёз – кюмюш, джыр – алтын.
Зар адам ашынгы ашар, кесинги сатар.
Къазанны башы ачыкъ болса, итге уят керекди.