Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Джогъун бар этген, барын бал этген.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Иги адам абынса да, джангылмаз.
Къарт айтханны этмеген, къартаймаз.
Къазанда болса, чолпугъа чыгъар.
Урама да – ёледи, сатама да – келеди.
Окъугъанны бети джарыкъ.
Кесине гебен этелмеген, биреуге черен эте эди.
Тойгъан джерге джети къайт.
Адам сёзге тынгыла, акъыл сёзню ангыла.
Уллу суу бла уллу ауруудан башынгы сакъла.
Суу ичген шауданынга тюкюрме.
Кюн – узун, ёмюр – къысха.
Уллу сёлешме да, уллу къаб.
Къарнынг къанлынга кийирир.
Татлы сёз – балдан татлы.
Чомартны къолу берекет.
Ачлыкъ отха секиртир.
Къыйынлы джети элге оноу этер.
Ата – билек, ана – джюрек!
Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Айран тёгюлсе, джугъусу къалыр.
Тюкюрюк баш джармаз, налат кёз чыгъармаз!
Айныгъанлы алты кюн, тогъайгъанлы тогъуз кюн.
Эрни эр этерик да, къара джер этерик да, тиширыуду.
Садакъачыны джаны – къапчыгъында.
Атлыны кёрсе, джаяуну буту талыр.
Суу кетер, таш къалыр.
Аманны къуугъан, аманлыкъ табар.
Ёгюзню мюйюзюнден тутадыла, адамны сёзюнден тутадыла.
Джюрекден джюрекге джол барды.
Байма, деб да, къууанма, джарлыма, деб да, джылама.
Ашха уста, юйюнде болсун
Аз сёлеш, кёб ишле.
Хар ишни да аллы къыйынды.
Башынга джетмегенни сорма.
Билген билмегенни юретген адетди.
Билмейме деген – бир сёз
Гитче джилтин уллу элни джандырыр.
Халкъны джырын джырласанг, халкъ санга эжиу этер.
Иги джашны ышаны – аз сёлешиб, кёб тынгылар.
Сёлеш деб шай берген, тохта деб, сом берген.
Джашлыкъ этмеген, башлыкъ этмез.
Эринчекге кюн узун.
Джюз элде джюз ёгюзюм болгъандан эсе, джюз джууугъум болсун.
Аджашхан тёгерек айланыр.
Джиби бир къат джетмей эди да, эки къат тарта эди.
Баланы адам этген анады.
Джолунга кёре – джюрюшюнг, джагъанга кёре – юлюшюнг.
Арба аугъандан сора, джол кёргюзтюучю кёб болур.