Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Эллинг бла джау болсанг да, юйюнг бла джау болма.
Окъ къызбайны джокълайды.
Бек ашыкъгъан меннге джетсин, дегенди аракъы.
Акъыллы башны – тили къысха.
Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Къанны къан бла джуума, аманны аман бла къуума.
Чомартха хар кюн да байрамды.
Ётюрюкню къуйругъу – бир тутум.
Ишлегенден, къарагъан уста.
Ач келгенни – тойдур, кеч келгенни – къондур.
Нёгер болсанг, тенг бол, тенг болмасанг, кенг бол.
Чалманны аллы къалай башланса, арты да алай барады.
Бет бетге къараса, бет да джерге къарар.
Джарлыны эшигин махтагъан джабар.
Къан бла кирген, джан бла чыгъар.
Билим къая тешер.
Ауузу бла къуш тута айланады.
Къайгъыны сюйген, къайгъы табар.
Ата джурт – алтын бешик.
Тай асырагъан, атха минер.
Къонагъы джокъну – шоху джокъ.
Джырына кёре эжиую.
Джуртун къоругъан озар.
Адамны джюреги нени кёрюрге сюйсе, кёзю да аны кёрюрге ёч болады.
Тил бла келеди джыр да.
Билимден уллу байлыкъ джокъду.
Эринчекни аурууу – кёб.
Къайтырыкъ эшигинги, къаты уруб чыкъма.
Адебсиз адам – джюгенсиз ат.
Адамны артындан къара сабан сюрме.
Махтаннган къыз, тойда джукълар.
Айтханы чапыракъдан ётмеген.
Ач къарынны, токъ билмез
Дженгил джетерикме деб, узун джолну къоюб, къысхасын барма.
Байлыкъ адамны сокъур этер.
Баш – акъыл ючюн, акъылман – халкъ ючюн.
Адамны аманы адамны бети бла ойнар.
Ашхылыкъ джерде джатмайды, аманлыкъ суугъа батмайды.
Кечеси – аяз, кюню – къыш, джарлы къаргъагъа бир аш тюш!
Тюз сёз баргъан сууну тыяр.
Ёгюзню мюйюзюнден тутадыла, адамны сёзюнден тутадыла.
Аурууну келиую тынч, кетиую – къыйын.
Келинни – келгинчи, бёркню кийгинчи кёр.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Мухар, кеси тойса да, кёзю тоймаз.
Бойнуму джети джерден кессенг да, мен ол ишни этеллик тюлме.
Термилгенинги табмазса, кюлгенинге тюберсе.
Байдан умут эте, джарлыдан ёгюз багъасы къорады.
Байлыкъ болгъан джерде, тынчлыкъ джокъду.
Башланнган иш битер, къымылдагъан тиш тюшер.