Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Кёзден кетген, кёлден да кетеди.
Игилик игилик бла сингдирилиучю затды.
Тил бла келеди джыр да.
Окъугъанны бети джарыкъ.
Азыкълы ат арымаз, къатыны аман джарымаз.
Уллу суу бла уллу ауруудан башынгы сакъла.
Атынг аманнга чыкъгъандан эсе, джанынг тамагъынгдан чыкъсын.
Илму – джашауну джолу.
Бёрю да ач къалмасын, эчки да ашалмасын.
Келгинчи, къонакъ уялыр, келгенден сора, къонакъбай уялыр.
Ишлегенден, къарагъан уста.
Джангыз терек къынгыр ёсер.
Тешигини къатында, чычхан да батыр болур.
Джаханимни кёрмей, джандетге кёл салмазса.
Къонакъ хазыр болгъанлыкъгъа, къонакъбай хазыр тюлдю.
Эрине къаргъыш этген къатын, эрнин къабар.
Бюгюн дуния кибик, тамбла ахыратды.
Чомарт бергенин айтмаз.
Къыйынлы джети элни къайгъысын этер.
Ашлыкъ – бюртюкден, джюн – тюкден.
Джыгъылгъанны сырты джерден тоймаз.
Чакъырылмагъан къонакъ – орунсуз.
Тойну къарнашы – харс, джырны къарнашы – эжиу.
Ат да турмайды бир териде.
Байны оноуу, джарлыгъа джарамаз.
Уллу сёзде уят джокъ.
Бойнуму джети джерден кессенг да, мен ол ишни этеллик тюлме.
Таукел къуру къалмаз.
Къартны сыйын кёрмеген, къартлыгъында сыйлы болмаз.
Зар адам ашынгы ашар, кесинги сатар.
Чомартны къолу берекет.
Кёл – къызбай, къол – батыр.
Байлыкъ тауусулур, билим тауусулмаз.
Ачлыкъда тары гырджын халыуадан татлы.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Иги джашны ышаны – аз сёлешиб, кёб тынгылар.
Узун джолну барсанг, бюгюн келирсе, къысха джолну барсанг, тамбла келирсе.
Терек ауса, отунчу – кёб.
Онгсузну – джакъла, тенгликни – сакъла.
Кёлсюзден сёзсюз тууар.
Адам бла мюлк юлешмеген эсенг, ол адамны билиб бошагъанма, деб кесинги алдама.
Сормай – алма, чакъырылмай – барма.
Сабий болмагъан джерде, мёлек болмаз.
Джукъу тёшек сайламайды.
Бал чибинни ургъаны – ачы, балы – татлы.
Таугъа чыгъаллыкъ эсенг, тюзде къалма.
Къолу уллу – асыу, аягъы уллу – джарсыу.
Билген билмегенни юретген адетди.
Эки элинги тыйсанг, джети элде махталырса.
Таш ата билмеген, башына урур.