Чабакъсыз кёлге къармакъ салгъанлыкъгъа, чабакъ тутмазса.
Чомарт къолда мал къалмаз.
Аманны къуугъан, аманлыкъ табар.
Ашарыкъда сайлагъаннга – чий гырджын.
Бети бедерден, намыс сакълама.
Къобан да къуру да къобханлай турмайды, адам да къуру да патчахлай турмайды.
Ачны эсинде – аш.
Ашына кёре табагъы, балына кёре къалагъы.
Дуния малгъа сатылма, кесингден телиге къатылма.
Билим къая тешер.
Адамны артындан къара сабан сюрме.
Бастасын ашагъан, хантусун да ичер.
Чомарт бергенин айтмаз.
Тюз сёз баргъан сууну тыяр.
Къазанда болса, чолпугъа чыгъар.
Тилчиден кери бол.
Келлик заман – къартлыкъ келтирир, кетген заман – джашлыкъ ёлтюрюр.
Гитче джилтин уллу элни джандырыр.
Экиндини кеч къылсанг, чабыб джетер ашхам.
Аман киши кеси юйюнде – къонакъ.
Аманнга игилик этсенг, юйюнге сау бармазса.
Къызын тута билмеген, тул этер, джашын тута билмеген, къул этер.
Эки къатын алгъанны къулагъы тынгнгаймаз.
Джаным-тиним – окъуу, билим.
Сибиртки да сыйлы болду, кюрек да кюнлю болду.
Адеби болмагъан къыз – тузсуз хант.
Тин – байлыгъынг, терен саулугъунг.
Къатыны харакетли болса, эри къымсыз болур.
Аман эсирсе, юйюн ояр.
Кёл ашады да, кеси ашады.
Махтаннган къыз, тойда джукълар.
Уллу сёзде уят джокъ.
Аджал соруб келмез, келсе, къайтыб кетмез.
Атадан ёксюз – бир ёксюз, анадан ёксюз – эки ёксюз.
Окъуу – билимни ачхычы, окъуу – дунияны бачхычы.
Хоншуну тауугъу къаз кёрюнюр, келини къыз кёрюнюр.
Нёгер болсанг, тенг бол, тенг болмасанг, кенг бол.
Кёзню ачылгъаны – иги, ауузну джабылгъаны – иги.
Кёз – сюйген джерде, къол – ауругъан джерде.
Нарт сёз къарт болмаз.
Джахил болса анасы, не билликди баласы?
Иги – алгъыш этер, аман – къаргъыш этер.
Бек анасы джыламаз.
Адамны сыфатына къарама, сёзюне къара.
Къонакъны къачан кетерин сорма, къачан келлигин сор.
Ач къарным, тынч къулагъым.
Акъыл сабырлыкъ берир.
Юйлю уругъа ит чабмаз.
Тойгъан джерден туугъан джер игиди.
Танг атмайма десе да, кюн къоярыкъ тюйюлдю.
