Ач – эснер, ат – кишнер.
Мухардан ач ычхынмаз.
Адам сёзге тынгыла, акъыл сёзню ангыла.
Джан саулукъ бермей, сан саулукъ бермезсе.
Къан бла кирген, джан бла чыгъар.
Эте билген, этген этеди, эте билмеген, юретген этеди!
Тас болгъан бычакъны сабы – алтын.
Чыбыкълыкъда бюгюлмеген, къазыкълыкъда бюгюлмей эди.
Сабийни джумушха джибер да, ызындан бар.
Атадан ёксюз – бир ёксюз, анадан ёксюз – эки ёксюз.
Джаралыны джастыгъында сау ёлюр.
Уллу сёзде уят джокъ.
Хазыр ашха – терен къашыкъ.
Тамырсыз терекге таянма – джыгъылырса.
Аууз сакълагъан – джан сакълар.
Накъырда – кертини келечиси.
Аз айтсам, кёб ангылагъыз.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Адамны артындан къара сабан сюрме.
Джырчы ёлсе, джыры къалыр.
Арбаз сайлама да, хоншу сайла.
Биреуню къыйынлыгъы бла кесинге джол ишлеме.
Мадар болса, къадар болур.
Джюрекден джюрекге джол барды.
Айранын берсенг, челегин да къызгъанма.
Бет бетге къараса, бет да джерге къарар.
Суу да къайтады чыкъгъан джерине.
Джыланны къуйругъундан басарынг келсе, аны башы болгъанын унутма.
Этни да ашады, бетни да ашады.
Бети бедерден, намыс сакълама.
Къартны бурнун сюрт да, оноугъа тут.
Ишлегенден, къарагъан уста.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Чабар ат – джетген къыз.
Бал ашаргъа сюе эсенг, чибин ургъаннга тёз.
Ата Джуртча джер болмаз, туугъан элча эл болмаз.
Кёб къычыргъандан – къоркъма, тынч олтургъандан – къоркъ.
Тойгъан антын унутур.
Олтуруб кёрюнмей эди да, ёрге туруб кёрюне эди.
Адам бла мюлк юлешмеген эсенг, ол адамны билиб бошагъанма, деб кесинги алдама.
Биреуню тёрюнден, кесинги эшик артынг игиди.
Дуния аламаты сен эсенг да, игиме деб айтма.
Чабакъгъа акъыл, табагъа тюшсе келеди.
Байлыкъ адамны сокъур этер.
Къаллай салам берсенг, аллай джууаб алырса.
Дууулдаса – бал чибин, къонса – къара чибин.
Таугъа чыгъаллыкъ эсенг, тюзде къалма.
Айран ичген – къутулду, джугъусун джалагъан – тутулду.
Ана къойну – балагъа джандет.
Ашда – бёрю, ишде – ёлю.
