Джырчы джырчыгъа – къарнаш.
Акъыллы айтыр эди, акъылсыз къоймайды.
Экеулен сёлеше тура эселе, орталарына барыб кирме.
Иесиз малны бёрю ашар.
Аджашхан тёгерек айланыр.
Чомарт джарлы болмаз.
Накъырданы арты керти болур.
Джаш къарыу бла кючлю, къарт акъыл бла кючлю.
Къарнынг къанлынга кийирир.
Ата Джуртча джер болмаз, туугъан элча эл болмаз.
Орну джокъну – сыйы джокъ.
Ашхылыкъ джерде джатмайды, аманлыкъ суугъа батмайды.
Ётген ёмюр – акъгъан суу.
Ариу сёз – джаннга азыкъ, аман сёз – башха къазыкъ.
Сескекли кесин билдирир.
Юйюнг бла джау болгъандан эсе, элинг бла джау бол.
Окъдан джара эртде-кеч болса да бителир, сёз джара, ёмюрге къалыр.
Туз, гырджын аша, тюзлюк бла джаша.
Джырына кёре эжиую.
Къолунгдан къуймакъ ашатсанг да, атаны борчундан къутулмазса.
Таукел адам тау тешер.
Биреу къой излей, биреу той излей.
Къарт болгъан джерде, берекет болур, сабий болгъан джерде, оюн болур.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Тойгъанлыкъ къойгъа джарашады.
Башланнган иш битер, къымылдагъан тиш тюшер.
Кесинге джетмегенни, кёб сёлешме.
Акъыл неден да кючлюдю.
Джолда аягъынга сакъ бол, ушакъда тилинге сакъ бол.
Тилчи тилден къаныкъмаз.
Тойгъандан сора, ашны сёкме.
Адамны бетине къарама, адетине къара.
Мухар, кеси тойса да, кёзю тоймаз.
Гугурук къычырмаса да, тангны атары къалмаз.
Къошда джокъгъа – юлюш джокъ.
Ата – баланы уясы.
Босагъагъа джууукъ орун болса, ашыгъыб тёрге озма.
Хар ишни да аллы къыйынды.
Ат басханны джер билед.
Ач да бол, токъ да бол – намысынга бек бол.
Байлыкъ тауусулур, билим тауусулмаз.
Ашхы сёз таш тешер.
Тойну къарнашы – харс, джырны къарнашы – эжиу.
Душманны тышы – акъ, ичи – къара.
Кёбню кёрген – кёб билир.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Бек ашыкъгъан меннге джетсин, дегенди аракъы.
Иги болса, тамадама – махтау, аман болса, меннге – айыб.
Окъугъан – асыу, окъумагъан – джарсыу.
Ауузу аманнга «иги», деме.
