Ач уят къоймаз.
Айраннга суу къош, телиге джол бош.
Ауурну тюбю бла, дженгилни башы бла джюрюген.
Гугук кесини атын айтыб къычыргъанча, мен, мен деб нек тураса?
Бир онгсуз адам адет чыгъарды, деб эштирик тюлсе.
Сёз сёзню айтдырыр.
Сютню башын джалагъан къутулур, тюбюн ичген тутулур.
Келинни – келгинчи, бёркню кийгинчи кёр.
Сабий кёргенин унутмаз.
Онгсузну – джакъла, тенгликни – сакъла.
Джарлыны тону джаз битер.
Кёкдеги болмаса, джердегин кёрмейди.
Кюлме джашха – келир башха.
Ёлмесенг да, къарт дамы болмазса?
Чомартха хар кюн да байрамды.
Чомартны къолу берекет.
Тас болгъан бычакъны сабы – алтын.
Бойнуму джети джерден кессенг да, мен ол ишни этеллик тюлме.
Сагъыш – къартлыкъгъа сюйюмчю.
Джыгъылгъанны сырты джерден тоймаз.
Аллахха ийнаннган кишини, Аллах онгдурур ишин.
Чомарт джарлы болмаз.
Адам бла мюлк юлешмеген эсенг, ол адамны билиб бошагъанма, деб кесинги алдама.
Ата – баланы уясы.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Таш бла ургъанны, аш бла ур.
Хата – гитчеден.
«Ёгюз, джаргъа джууукъ барма, меннге джюк боллукъса», - дегенди эшек.
Насыблы элин сюер, насыбсыз кесин сюер.
Ханнга да келеди хариблик.
Суу ичген шауданынга тюкюрме.
Эркишини аманы тиширыуну джылатыр.
Босагъагъа джууукъ орун болса, ашыгъыб тёрге озма.
Тай асырагъан, атха минер.
Сормай – алма, чакъырылмай – барма.
Къыз келсе, джумуш эте келеди, къатын келсе, ушакъ эте келеди.
Бети бедерден, намыс сакълама.
Билими азны – ауузунда кирит.
Миллетни бойну – базыкъ, аны бла кюрешген – джазыкъ.
Арбаз къынгырды да, ийнек сауалмайма.
Эринчекни аурууу – кёб.
Айранны сюйген, ийнек тутар.
Билген билмегенни юретген адетди.
Акъыл къартда, джашда тюйюлдю – башдады.
Уруну арты – къуру.
Ашха уста, юйюнде болсун
Ёгюзню мюйюзюнден тутадыла, адамны сёзюнден тутадыла.
Сангырау къулакъ эл бузар.
Окъумагъан сокъурду, сокъур ташха абыныр!
