Огъурлуну сёзю – суу, огъурсузну сёзю – уу.
Аууздан келген, къолдан келсе, ким да патчах болур эди.
Атлыны ашхысы, ат тизгининден билинир
Кимни – тили, тиши онглу, кимни – къолу, иши онглу.
Олтуруб кёрюнмей эди да, ёрге туруб кёрюне эди.
Ачылгъан эт джабылыр, кёрген кёз унутмаз.
Тик ёргени, тик энгишгеси да болады.
Ишлерге уял да, ашаргъа табма.
Аман хансны – урлугъу кёб.
Биреуге аманлыкъ этиб, кесинге игилик табмазса.
Ишлемеген – тишлемез.
Бир абыннган – минг сюрюнюр.
Тенги кёбню джау алмаз, акъылы кёбню дау алмаз.
Сабийликде юретмесенг, уллу болса – тюзелмез.
Аман киши кеси юйюнде – къонакъ.
Ата джурт – алтын бешик.
Тёрдеги кюлсе, эшикдеги ышарыр.
Адамгъа аман кюн соруб келмейди.
Кесине оноу эте билмеген, халкъына да эте билмез.
Джюрекге ариу – кёзге да ариу.
Аз сёлеш, кёб ишле.
Джаш болсун, къыз болсун, акъылы, саны тюз болсун.
Тюзлюк тас болмайды.
Чомарт джарлы болмаз.
Джумушакъ терекни къурт ашар.
Алгъанда – джууукъ, бергенде – джау.
Ашхы болсанг, атынг чыгъар, аман болсанг, джанынг чыгъар.
Сагъыш – къартлыкъгъа сюйюмчю.
Байлыкъ болгъан джерде, тынчлыкъ джокъду.
Нарт сёз – тилни бети.
Джылар джаш, атасыны сакъалы бла ойнар.
Сыфатында болмагъаны, суратында болмаз.
Акъыл сабырлыкъ берир.
Къонагъынгы артмагъын алма да, алгъышын ал.
Бойнуму джети джерден кессенг да, мен ол ишни этеллик тюлме.
Адеби болмагъан къыз – тузсуз хант.
Аджашханны ызындагъы кёреди, джангылгъанны джанындагъы биледи.
Джангыз торгъай джырламаз.
Рысхы – сют юсюнде кёмюк кибикди.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Джылкъыдан – ат чыгъар, тукъумдан – джаш чыгъар.
Ауругъаннга – кийик саулукъ, джетген къызгъа – чилле джаулукъ.
Бозаны арты дауур болур.
Эрине къаргъыш этген къатын, эрнин къабар.
Болджал ишни бёрю ашар.
Чомарт къонакъ юй иесин сыйлар.
Къыз тиширыу кеси юйюнде да къонакъды.
Къозулугъунда тоймагъан, къойлугъунда тоймаз.
Ачыкъ джюрекге джол – ачыкъ.
Бермеген къол, алмайды.
