Урунуу – насыбны анасы.
Джуртун къоругъан озар.
Ач да бол, токъ да бол – намысынга бек бол.
Ашыкъгъан cуу, тенгизге джетмез.
Аш кетер да бет къалыр.
Акъылсызны джууукъгъа алма, акъыллыны кенгнге салма.
Кюл тюбюндеги от кёрюнмейди.
Ана кёлю – балада, бала кёлю – талада.
Керек ташны ауурлугъу джокъ.
Кийиминг бла танылма, адамлыкъ бла таныл.
Булут кёкге джарашыу, уят бетге джарашыу.
Адамны аты башхача, акъылы да башхады.
Эллинг бла джау болсанг да, юйюнг бла джау болма.
Эрине къаргъыш этген къатын, эрнин къабар.
Мураты болгъанны джюрек тебюую башхады.
Сабий болмагъан джерде, мёлек болмаз.
Окъумагъан сокъурду, сокъур ташха абыныр!
Аман адам элни бир-бирине джау этер.
Тюзню ётмеги тюзде къалса да, тас болмаз.
Къайгъыны сюйген, къайгъы табар.
Тик ёргени, тик энгишгеси да болады.
Тёзгеннге, джабылгъан эшик ачылыр.
Джукъу тёшек сайламайды.
Этни бети бла шорпасы.
Къыз келсе, джумуш эте келеди, къатын келсе, ушакъ эте келеди.
Джюрек кёзден алгъа кёрюр.
Тилде сюек болмаса да, сюек сындырыр.
Киштикге къанат битсе, чыпчыкъ къалмаз эди.
Кийим тукъум сордурур.
Тил джюрекге джол ишлейди.
Къызгъанчдан ычхыныр, мухардан ычхынмаз.
Сабийни джумушха джибер да, ызындан бар.
Чакъырылгъанны аты, чакъырылмагъанны багъасы болур.
Аджалсыз ёлюм болмаз.
Къралынгы – душмандан, башынгы от бла суудан сакъла.
Акъдан къара болмаз.
Адамны сабийин сюйген джюреги, бычакъча, джитиди.
Арба аугъандан сора, джол кёргюзтюучю кёб болур.
Борчунг бар эсе, хурджунунга ойлаб узал.
Аз сёлеш, кёб ишле.
Ишленмеклик адамлыкъды.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Хар сёзню орну барды.
Чарсда алчыны эл кёреди.
Джарлы тюеге минсе да, ит къабар.
Тили узунну, намысы – къысха.
Адам сёзюнден белгили.
Чомартха хар кюн да байрамды.
Кечеси – аяз, кюню – къыш, джарлы къаргъагъа бир аш тюш!
Сабий кёргенин унутмаз.
