Джыланны къуйругъундан басарынг келсе, аны башы болгъанын унутма.
Эки къатын алгъанны къулагъы тынгнгаймаз.
Кёб къычыргъандан – къоркъма, тынч олтургъандан – къоркъ.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Чакъырылмагъан къонакъ къачан кетерин сормаз.
Къонакъ аман болса, къонакъбай джунчур
Кирсизни – саны таза, халалны – къаны таза.
Тин – байлыгъынг, терен саулугъунг.
Эринчекни аурууу – кёб.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Чомартха хар кюн да байрамды.
Этни да ашады, бетни да ашады.
Юй ишлеген балта эшикде къалыр.
Къазанчы аман болса, къазаны къайнамаз.
Урама да – ёледи, сатама да – келеди.
Халкъгъа джарагъан, джарлы къалмаз.
Иги адам абынса да, джангылмаз.
Ёпкелегенни ашы татлы болады.
Адебни адебсизден юрен.
Тилчиден кери бол.
Къонагъы джокъну – шоху джокъ.
Окъумагъан сокъурду, сокъур ташха абыныр!
Мал ёлсе, сюек къалыр, адам ёлсе, иши къалыр.
Ана къолу ачытмаз.
Хар адамгъа кеси миннген тау кибик.
Иги джашны ышаны – аз сёлешиб, кёб тынгылар.
Ишге юренсин къоллары, халкъ бла болсун джоллары.
Акъыл неден да кючлюдю.
Ёксюзню къалачы уллу кёрюнюр.
Мураты болгъанны джюрек тебюую башхады.
Къызгъанчдан ычхыныр, мухардан ычхынмаз.
Тюзлюк тас болмайды.
Къарнынг тойгъунчу аша да, белинг талгъынчы ишле.
Тюзлюк шохлукъну бегитир.
Тамчы таш тешер.
Бек анасы джыламаз.
Ачыкъ джюрекге джол – ачыкъ.
Мадар болса, къадар болур.
Кёлю джокъну – джолу джокъ.
Душманны тышы – акъ, ичи – къара.
Ата Джуртун танымагъан, атасын да танымаз.
Ашхы адам – халкъ байлыгъы, ашхы джер – джашау байлыгъы.
Урунуу – насыбны анасы.
Аман адамны тепсинге олтуртсанг, къызынгы тилер.
Хазыр ашха – терен къашыкъ.
Телини эшигин, махтау джабар.
Битмегеннге сакъал – танг.
Сууда джау джокъ, кёб сёзде магъана джокъ.
Аман адам элни бир-бирине джау этер.
Адеб базарда сатылмаз.
