Аман адам элни бир-бирине джау этер.
Къолу уллу – асыу, аягъы уллу – джарсыу.
Уллу сёлешме да, уллу къаб.
Къарнынг тойгъунчу аша да, белинг талгъынчы ишле.
Экеулен сёлеше тура эселе, орталарына барыб кирме.
Арбаз къынгырды да, ийнек сауалмайма.
Юйюнг бла джау болгъандан эсе, элинг бла джау бол.
Чалманны аллы къалай башланса, арты да алай барады.
Акъыллы башны – тили къысха.
Кеси юйюмде мен да ханма.
Къонакъ кёб келюучю юйню, къазаны отдан тюшмез.
Иги болса, тамадама – махтау, аман болса, меннге – айыб.
Джыйырма къойну юч джыйырма эбзе кюте эди.
Арпа, будай – ащды, алтын, кюмюш а – ташды.
Насыб бютеу халкъны юлюшюдю.
Суугъа – чабакъ, къаягъа – ыргъакъ.
Эл бла кёргенинг эрелей.
Аджаллыгъа окъсуз шкок атылыр.
Юреннген ауруу къалмаз.
Къалгъан ишге къар джауар.
Кийимни бичсенг, кенг бич, тар этген къыйын тюлдю.
Этни бети бла шорпасы.
Ач къарынны, токъ билмез
Орундукъ тюбюнде атылсам да, орта джиликме, де да айлан.
Чабакъ башындан чирийди.
Ашхы болсанг, атынг чыгъар, аман болсанг, джанынг чыгъар.
Акъыл неден да кючлюдю.
Тойгъан джерге джети къайт.
Байны къызы баймакъ болса да, юйде къалмаз!
Таякъ этден ётер, тил сюекден ётер.
Миллетни бойну – базыкъ, аны бла кюрешген – джазыкъ.
Тойгъа барсанг, тоюб бар, эски тонунгу къоюб бар.
Ана къойну – балагъа джандет.
Ичимден чыкъды хата, къайры барайым сата?
Аманнга алтын чыдамаз.
Керек ташны ауурлугъу джокъ.
Билимсиз иш бармаз.
Харам къарнашдан, халал тенг ашхы.
Тёзгеннге, джабылгъан эшик ачылыр.
Юй кюйдю да, кюйюз чыкъды, ортасындан тюйюш чыкъды.
Чомарт къонакъ юй иесин сыйлар.
Аз сёлеш, кёб ишле.
Келлик заман – къартлыкъ келтирир, кетген заман – джашлыкъ ёлтюрюр.
Адамны аманы адамны бети бла ойнар.
Джыланны къуйругъундан басарынг келсе, аны башы болгъанын унутма.
Уллу сёзде уят джокъ.
Къарнынг бла ёч алма.
Ишни ахырын ойламай, аллын башлама.
Кесине гебен этелмеген, биреуге черен эте эди.
Ата Джуртча джер болмаз, туугъан элча эл болмаз.
