Эльбрусоид :: Эльбрусоид :: Безенгийское ущелье

Кёзюнде тереги болгъан, чёбю болгъаннга кюле эди.
Ауругъанны сау билмез, ач къарынны токъ билмез.
Иги адамны бир сёзю эки болмаз.
Биреуню къыйынлыгъы бла кесинге джол ишлеме.
Окъ къызбайны джокълайды.
Къобан да къуру да къобханлай турмайды, адам да къуру да патчахлай турмайды.
Аллахха ийнаннган кишини, Аллах онгдурур ишин.
Кёл ашады да, кеси ашады.
Ойнай билмеген, уруб къачар.
Ёмюрлюк шохлукъну джел элтмез.
Мадар болса, къадар болур.
Татлы тилде – сёз ариу, чемер къолда – иш ариу.
Киштикге къанат битсе, чыпчыкъ къалмаз эди.
Джылар джаш, атасыны сакъалы бла ойнар.
Насыблы элин сюер, насыбсыз кесин сюер.
Кюл тюбюндеги от кёрюнмейди.
Къар – келтирди, суу – элтди.
Адамны джюреги нени кёрюрге сюйсе, кёзю да аны кёрюрге ёч болады.
Нафысынгы айтханын этме, намысынгы айтханын эт.
Ойнаб айтсанг да, эслеб айт.
Адамны аты башхача, акъылы да башхады.
Ургъан суудан башынгы сакъла.
Баш болса, бёрк табылыр.
Кёб джат да, бек чаб.
Окъугъан – асыу, окъумагъан – джарсыу.
Къыз келсе, джумуш эте келеди, къатын келсе, ушакъ эте келеди.
Арбаз сайлама да, хоншу сайла.
Хар ишни да аллы къыйынды.
Телини эшигин, махтау джабар.
Намыс сатылыб алынмайды.
Адеби болмагъан къыз – тузсуз хант.
Байлыкъдан саулукъ ашхыды.
Аман адам элни бир-бирине джау этер.
Джахил болса анасы, не билликди баласы?
Къарнынг ауруса, ауузунгу тый
Аурууну келиую тынч, кетиую – къыйын.
Байлыкъ адамны сокъур этер.
Арпа, будай – ащды, алтын, кюмюш а – ташды.
Къарт бла баш аша, джаш бла аякъ аша.
Ана къолу ачытмаз.
Терслик кетер, тюзлюк джетер.
Таш ата билмеген, башына урур.
Джыгъылгъанны сырты джерден тоймаз.
Джырчы джырчыгъа – къарнаш.
Акъыл бла адеб эгизледиле.
Тёзген – тёш ашар!
Минг тенг да азды, бир джау да кёбдю.
Тил джюрекге джол ишлейди.
Къумурсхала джыйылсала, пилни да джыгъадыла.
Билмейме деген – бир сёз