Аман адамны тепсинге олтуртсанг, къызынгы тилер.
Хансыз джомакъ болмаз.
Тюзню ётмеги тюзде къалса да, тас болмаз.
Ариу сёз джыланны орнундан чыгъарыр.
Хар зат кесини орнуна иги.
Ачны эсинде – аш.
Ёгюзню мюйюзюнден тутадыла, адамны сёзюнден тутадыла.
Джашны джигитлиги сорулур, къызны джигерлиги сорулур.
Ач отунчуну ачыуу – бурнунда.
Ауузу бла къуш тута айланады.
Адам сёзюнден белгили.
Джахил болса анасы, не билликди баласы?
Намысы джокъну – дуниясы джокъ.
Соргъан айыб тюлдю, билмеген айыбды.
Зар адам ашынгы ашар, кесинги сатар.
Ана – юйню кюн джарыгъы.
Ата Джуртча джер болмаз, туугъан элча эл болмаз.
Ишин билген, аны сыйын чыгъарады.
Тамырсыз терекге таянма – джыгъылырса.
Уллу къашыкъ эрин джыртар.
Алтыда кюлмеген, алтмышда кюлмез.
Эл элде бирер малынг болгъандан эсе, бирер тенгинг болсун.
Мухар, кеси тойса да, кёзю тоймаз.
Билмейме деген – бир сёз
Къыйынлы джети элни къайгъысын этер.
Эр сокъур болсун, къатын тилсиз болсун.
Этни да ашады, бетни да ашады.
Халкъны юйю – туугъан джери.
Джылкъыдан – ат чыгъар, тукъумдан – джаш чыгъар.
Ач къарынны, токъ билмез
Бойнуму джети джерден кессенг да, мен ол ишни этеллик тюлме.
Адамны сабийин сюйген джюреги, бычакъча, джитиди.
Ашатыргъа иш – ашхы, ишлетирге аш – ашхы.
Окъуу – билимни ачхычы, окъуу – дунияны бачхычы.
Биреуге аманлыкъны тилеме да, кесинге ашхылыкъны тиле.
Биреуге кёлтюрген таягъынг, кесинги башынга урур.
Тешик этген тынчды, аны джамагъан къыйынды.
Ётген ёмюр – акъгъан суу.
Билими азны – ауузунда кирит.
Агъач – джерни чырайы, кийим – эрни чырайы.
Ким бла джюрюсенг, аны кёзю бла кёрюнюрсе.
Ёмюрлюк шохлукъну джел элтмез.
Накъырданы арты керти болур.
Телини эшигин, махтау джабар.
Биреуге аманлыкъ этиб, кесинге игилик табмазса.
Ишлегенде эринме, ишде чолакъ кёрюнме.
Эл ауузу – элек, анга ийнаннган – халек.
Алгъанда – джууукъ, бергенде – джау.
Ачылгъан эт джабылыр, кёрген кёз унутмаз.
Къая джолда джортма, ачыкъ сёзден къоркъма.
