Тёзген – тёш ашар!
Джангызны оту джарыкъ джанмаз!
Адамны адамлыгъы къыйынлыкъда айгъакъланады.
Ёлген аслан – сау чычхан.
Келгинчи, къонакъ уялыр, келгенден сора, къонакъбай уялыр.
Бети – къучакълар, джюреги – бычакълар.
Байма, деб да, къууанма, джарлыма, деб да, джылама.
Халкъгъа джарагъан, джарлы къалмаз.
Намысы джокъну – дуниясы джокъ.
Гыдай эчки суугъа къараб, мюйюзле кёрмесе, джашма алкъын, дегенди.
Чомартны къолун джокълукъ байлар.
Кийим тукъум сордурур.
Ашын ашагъанынгы, башын да сыйла.
Чабар ат – джетген къыз.
Кёл ашады да, кеси ашады.
Биреу ашаб къутулур, биреу джалаб тутулур.
Арыгъан къош чамчы болур.
Аман къатын сабий табса, бий болур…
Ётюрюкден тюбю джокъ, кёлтюрюрге джиби джокъ.
Ишни ахырын ойламай, аллын башлама.
Баш – акъыл ючюн, акъылман – халкъ ючюн.
Тёрдеги кюлсе, эшикдеги ышарыр.
Атынг аманнга чыкъгъандан эсе, джанынг тамагъынгдан чыкъсын.
Байлыкъдан саулукъ ашхыды.
Тиширыусуз юй – отсуз от джагъа.
Ёзденликни джайгъан – джокълукъ.
Аллахдан тилесенг, кёб тиле.
Рысхы – сют юсюнде кёмюк кибикди.
Ашда – бёрю, ишде – ёлю.
Къар – келтирди, суу – элтди.
Къонакъ хазыр болгъанлыкъгъа, къонакъбай хазыр тюлдю.
Мадар болса, къадар болур.
Кёбге таш атма.
Тойну къарнашы – харс, джырны къарнашы – эжиу.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Ашлыкъ – бюртюкден, джюн – тюкден.
Къонакъ аман болса, къонакъбай джунчур
Танг атмайма десе да, кюн къоярыкъ тюйюлдю.
Зар адамны насыбы болмаз.
Байлыкъ тауусулур, билим тауусулмаз.
Къазанны башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Кесинг сынамагъан затны, адамгъа буюрма.
Суугъа – таянма, джаугъа – ийнанма.
Ишлегенде эринме, ишде чолакъ кёрюнме.
Байдан умут эте, джарлыдан ёгюз багъасы къорады.
Чомартха хар кюн да байрамды.
Билген билмегенни юретген адетди.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Уллу къашыкъ эрин джыртар.
Насыб бютеу халкъны юлюшюдю.
