Иги адамны бир сёзю эки болмаз.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Ёлген ийнек сютлю болур.
Джан саулукъ бермей, сан саулукъ бермезсе.
Эрине къаргъыш этген къатын, эрнин къабар.
Эшекни не къадар тюйсенг да, ат болмаз.
Къайгъыны сюйген, къайгъы табар.
Эртде тургъан джылкъычыны эркек аты тай табар.
Айтылгъан сёз ызына къайтмаз.
Арбаз сайлама да, хоншу сайла.
Эркишини аманы тиширыуну джылатыр.
Илму – джашауну джолу.
Аджал соруб келмез, келсе, къайтыб кетмез.
Шайтан алдады, тюзлюк къаргъады.
Аз айтсам, кёб ангылагъыз.
Элни кючю – эмеген.
Ишленмеклик адамлыкъды.
Къонагъы джокъну – шоху джокъ.
Къонакъ аз олтурур, кёб сынар.
Босагъа таш юйге кирмей эди, тыбыр таш эшикге чыкъмай эди.
Джырчы джырчыгъа – къарнаш.
Адам сёзге тынгыла, акъыл сёзню ангыла.
Атынг аманнга чыкъгъандан эсе, джанынг тамагъынгдан чыкъсын.
Ишин билген, аны сыйын чыгъарады.
Нарт сёз – тилни бети.
Уясында не кёрсе, учханында аны этер.
Aдам боллукъ, сыфатындан белгили.
Окъумагъан сокъурду, сокъур ташха абыныр!
Кёл ашады да, кеси ашады.
Сёз сёзню айтдырыр.
Тюзлюк шохлукъну бегитир.
Тёрде – темир таякълы, къаяда – чыпчыкъ аякълы.
Кийиминг бла танылма, адамлыкъ бла таныл.
Ачыу алгъа келсе, акъыл артха къалады.
Джюрекден джюрекге джол барды.
Насыблы элин сюер, насыбсыз кесин сюер.
Ата Джуртун танымагъан, атасын да танымаз.
Тойгъанлыкъ къойгъа джарашады.
Болджал ишни бёрю ашар.
Тили узунну, намысы – къысха.
Чарсда алчыны эл кёреди.
Бир абыннган – минг сюрюнюр.
Бети къызарыучу адамны, джюреги харам болмаз.
Таугъа чыгъаллыкъ эсенг, тюзде къалма.
Урунуу – насыбны анасы.
Тойгъа алгъа да барма, тойда артха да къалма.
Ашда – бёрю, ишде – ёлю.
Эринчекни эр алмаз, эр алса да, кёл салмаз, кёл салса да, кёб бармаз!
Джети тилни билген джети кишиди.
Ишни ахырын ойламай, аллын башлама.
