Ач да бол, токъ да бол – намысынга бек бол.
Келинин тута билмеген, къул этер, къызын тута билмеген, тул этер.
Бюгюн дуния кибик, тамбла ахыратды.
Чакъырылмагъан къонакъ тёрге атламаз.
Къыз тиширыу кеси юйюнде да къонакъды.
«Ёгюз, джаргъа джууукъ барма, меннге джюк боллукъса», - дегенди эшек.
Босагъа таш юйге кирмей эди, тыбыр таш эшикге чыкъмай эди.
Джангыз терек къынгыр ёсер.
Накъырда – кертини келечиси.
Аджаллыгъа окъсуз шкок атылыр.
Биреуге аманлыкъны тилеме да, кесинге ашхылыкъны тиле.
Терек ауса, отунчу – кёб.
Чомартны къолун джокълукъ байлар.
Гугурук къычырмаса да, тангны атары къалмаз.
Биреуню эскиси биреуге джангы болмайды.
Джюрекге ариу – кёзге да ариу.
Джолда аягъынга сакъ бол, ушакъда тилинге сакъ бол.
Берекет берсин деген джерде, берекет болур.
Иесиз малны бёрю ашар.
Суу ичген шауданынга тюкюрме.
Ётюрюкню къуйругъу – бир тутум.
Джети тилни билген джети кишиди.
Бал ашаргъа сюе эсенг, чибин ургъаннга тёз.
Аш хазыр болса, иш харам болур.
Къууут – джелге, берне – бошха.
Акъдан къара болмаз.
Къазанда болса, чолпугъа чыгъар.
Этни бети бла шорпасы.
Кийимни бичсенг, кенг бич, тар этген къыйын тюлдю.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Адамгъа аман кюн соруб келмейди.
Тас болгъан бычакъны сабы – алтын.
Билим насыб берир, билим джолну керир.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Айтылгъан сёз ызына къайтмаз.
Тамчы таш тешер.
Тенгни тенглиги джашай барсанг билинир.
Ана къойну – балагъа джандет.
Ашына кёре табагъы, балына кёре къалагъы.
Мураты болгъанны джюрек тебюую башхады.
Къатын къылыкъсыз, эр тынчлыкъсыз.
Баргъанынга кёре болур келгенинг.
Ёлген ийнек сютлю болур.
Aдам боллукъ, сыфатындан белгили.
Билмейме деген – бир сёз
Телини эшигин, махтау джабар.
Къазанчы аман болса, къазаны къайнамаз.
Тил джюрекге джол ишлейди.
Къолунгдан къуймакъ ашатсанг да, атаны борчундан къутулмазса.
Ойнай-ойнай кёз чыгъар.
