Айран тёгюлсе, джугъусу къалыр.
Ана къойну – балагъа джандет.
Арбаз сайлама да, хоншу сайла.
Айырылмаз джууугъунга, унутмаз сёзню айтма.
Сормай – алма, чакъырылмай – барма.
Джолунга кёре – джюрюшюнг, джагъанга кёре – юлюшюнг.
Джаным-тиним – окъуу, билим.
Таукел тауну аудурур.
Арбаз къынгырды да, ийнек сауалмайма.
Аман эсирсе, юйюн ояр.
Ачны эсинде – аш.
Аман адам этегингден тутса, кес да къач.
Биреу къой излей, биреу той излей.
Кёзню ачылгъаны – иги, ауузну джабылгъаны – иги.
От кюйдюрген, сау болса да, тот кюйдюрген, сау болмаз.
Тау башында, тау болмаз, джангыз терек, бау болмаз.
Акъыллы айтыр эди, акъылсыз къоймайды.
Эри аманны, къатыны – аман.
Джарлыны тону джаз битер.
Уруну арты – къуру.
Къарнынг тойгъунчу аша да, белинг талгъынчы ишле.
Ким бла джюрюсенг, аны кёзю бла кёрюнюрсе.
Аманнга игилик этсенг, юйюнге сау бармазса.
Ётюрюкню башын керти кесер.
Агъач халкъгъа алтынды, иссиликге салкъынды.
Элде адам къалмаса, ит тахтагъа минер.
Къатын къылыкъсыз, эр тынчлыкъсыз.
Ишни ахырын ойламай, аллын башлама.
Хазыр ашха – терен къашыкъ.
Байны къызы баймакъ болса да, юйде къалмаз!
Биреуге кёлтюрген таягъынг, кесинги башынга урур.
Къулакъдан эсе, кёзге ышан.
Айтылгъан сёз ызына къайтмаз.
Кийим тукъум сордурур.
Ёлюк кебинсиз къалмаз.
Айранын берсенг, челегин да къызгъанма.
Байдан умут эте, джарлыдан ёгюз багъасы къорады.
Сёлеш деб шай берген, тохта деб, сом берген.
Билими азны – ауузунда кирит.
Келлик заман – къартлыкъ келтирир, кетген заман – джашлыкъ ёлтюрюр.
Нарт сёз къарт болмаз.
Башсыз урчукъ тюзюне айланмаз.
Акъыл аздырмаз, билим тоздурмаз.
Аллахха ийнаннган кишини, Аллах онгдурур ишин.
Джашны джигитлиги сорулур, къызны джигерлиги сорулур.
Бал – татлы, балдан да бала – татлы.
Акъыл сабырлыкъ берир.
Ойнай-ойнай кёз чыгъар.
Адамны джюреги нени кёрюрге сюйсе, кёзю да аны кёрюрге ёч болады.
Игини сыйлагъан адетди.
