Сёз сёзню айтдырыр.
Адебни адебсизден юрен.
Ёмюрлюк шохлукъну джел элтмез.
Тамырсыз терекге таянма – джыгъылырса.
Ёпкелегенни ашы татлы болады.
Ойнай-ойнай кёз чыгъар.
Игини сыйлагъан адетди.
Айраннга суу къош, телиге джол бош.
Таш ата билмеген, башына урур.
Къыз келсе, джумуш эте келеди, къатын келсе, ушакъ эте келеди.
Аман хансны – урлугъу кёб.
Дуния малгъа сатылма, кесингден телиге къатылма.
Мал кёб болса, джууукъ кёб болур.
Къралынгы – душмандан, башынгы от бла суудан сакъла.
Тюзню ётмеги тюзде къалса да, тас болмаз.
Тулпарлыкъ, билекден тюл – джюрекден.
Ач, тоймам, дейди, тойгъан, ач болмам, дейди.
Рысхы – сют юсюнде кёмюк кибикди.
Байдан умут эте, джарлыдан ёгюз багъасы къорады.
Ачлыкъда тары гырджын халыуадан татлы.
Аманны къуугъан, аманлыкъ табар.
Тойгъа барсанг, тоюб бар, эски тонунгу къоюб бар.
Ашаса, ашамаса да, бёрюню ауузу – къан.
Ётюрюкню башын керти кесер.
Кимни – тили, тиши онглу, кимни – къолу, иши онглу.
Къызгъанчдан ычхыныр, мухардан ычхынмаз.
Чалманны аллы къалай башланса, арты да алай барады.
Чёбню кёлтюрсенг, тюбюнден сёз чыгъар.
Элде адам къалмаса, ит тахтагъа минер.
Ариу сёзде ауруу джокъ.
Акъыллы эркиши атын махтар, акъылсыз эркиши къатынын махтар.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Зарда марда джокъ.
Ачыкъ джюрекге джол – ачыкъ.
Къолу уллу – асыу, аягъы уллу – джарсыу.
Башы ишлегенни, ауузу да ишлер.
Джигер – джаннга къыйынлыкъ.
Эл тойса, тоймагъан, эл къойса, къоймагъан.
Ётюрюк хапар аякъ тюбю бла джюрюйдю.
Сангырау къулакъ эл бузар.
Къумурсхала джыйылсала, пилни да джыгъадыла.
Сёз садакъдан кючлюдю.
Баланы адам этген анады.
Нёгер болсанг, тенг бол, тенг болмасанг, кенг бол.
Намыс сатылыб алынмайды.
Айтханы чапыракъдан ётмеген.
Ариу сёз – къылычдан джити.
Тили узунну, намысы – къысха.
Этек чакъмакълары баш джаргъан, сёлешген сёзлери таш джаргъан.
Тилчи тилден къаныкъмаз.
