Билим – акъылны чырагъы.
Ёгюзню мюйюзлери ауурлукъ этмейдиле.
Бастасын ашагъан, хантусун да ичер.
Сабийни джумушха джибер да, ызындан бар.
Аманнга алтын чыдамаз.
Джашда акъыл джокъ, къартда къарыу джокъ.
Ашарыкъда сайлагъаннга – чий гырджын.
Къуллукъчума, деб махтанма, къуллукъ – хаух джамчыды!
Туз, гырджын аша, тюзлюк бла джаша.
Аманны тукъумуна къарама, игини тукъумун сорма.
Уллу сёзде уят джокъ.
Экеу тутушса, биреу джыгъылыр.
Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Джаз бир кюнню джатсанг, къыш талай кюнню абынырса.
Ёксюзню тилеги къабыл болур.
Нафысынгы айтханын этме, намысынгы айтханын эт.
Шекер бла туз – бир болмаз, ушамагъан – юй болмаз.
Экеулен сёлеше тура эселе, орталарына барыб кирме.
Бек анасы джыламаз.
Къарнынг тойгъунчу аша да, белинг талгъынчы ишле.
Накъырда – кертини келечиси.
Тёрени джагъы джокъ.
Эм уллу байлыкъ – джан саулукъ.
Иги сёз – джаннга азыкъ, аман сёз башха – къазыкъ.
Кесинге джетмегенни, кёб сёлешме.
Гырджын – тепсини тамадасы.
Сыфатында болмагъаны, суратында болмаз.
Кесине гебен этелмеген, биреуге черен эте эди.
Ёлюк кебинсиз къалмаз.
Ашатыргъа иш – ашхы, ишлетирге аш – ашхы.
Дуния аламаты сен эсенг да, игиме деб айтма.
Аман адамны тепсинге олтуртсанг, къызынгы тилер.
Сормай – алма, чакъырылмай – барма.
Сабийликде юретмесенг, уллу болса – тюзелмез.
Билмезни кёзю кёрмез, этмезни къулагъы эшитмез.
Элиб деген, элге болушур.
Аш берме да, къаш бер.
Сибиртки да сыйлы болду, кюрек да кюнлю болду.
Ишге юренсин къоллары, халкъ бла болсун джоллары.
Къулакъдан эсе, кёзге ышан.
Сёз садакъдан кючлюдю.
Агъач халкъгъа алтынды, иссиликге салкъынды.
Бичгенде ашыкъма, тикгенде ашыкъ.
Эл ауузу – элек, анга ийнаннган – халек.
Уллу суу бла уллу ауруудан башынгы сакъла.
Термилгенинги табмазса, кюлгенинге тюберсе.
Рысхы – насыбха къор.
Адамны сыфатына къарама, сёзюне къара.
Тулпарлыкъ, билекден тюл – джюрекден.
Къарт айтханны этмеген, къартаймаз.
