Кёл ашады да, кеси ашады.
Бир абыннган – минг сюрюнюр.
Ашда – бёрю, ишде – ёлю.
Окъугъанны бети джарыкъ.
Аз сёлеш, кёб ишле.
Къонакъ болсанг, ийнакъ бол.
Тиширыусуз юй – отсуз от джагъа.
Къалгъан ишге къар джауар.
Арбаз къынгырды да, ийнек сауалмайма.
Чакъырылгъанны аты, чакъырылмагъанны багъасы болур.
Аякъларынгы джууургъанынга кёре узат.
Билмезни кёзю кёрмез, этмезни къулагъы эшитмез.
Биреуню тёрюнден, кесинги эшик артынг игиди.
Ач къарынны, токъ билмез
Эри аманны, къатыны – аман.
Илму – джашауну джолу.
Сабий кёргенин унутмаз.
Аш иеси бла татлыды.
Тенгни тенглиги джашай барсанг билинир.
Нёгер болсанг, тенг бол, тенг болмасанг, кенг бол.
Тамчы таш тешер.
Къазанны башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Бастасын ашагъан, хантусун да ичер.
Айран ичген – къутулду, джугъусун джалагъан – тутулду.
Ёлген эшек бёрюден къоркъмайды.
Ким бла джюрюсенг, аны кёзю бла кёрюнюрсе.
Кёпюр салгъан кеси ётер, уру къазгъан кеси кетер.
Хаухну атма, ёнгкючню сатма.
Aдам боллукъ, сыфатындан белгили.
Орундукъ тюбюнде атылсам да, орта джиликме, де да айлан.
Ашаса, ашамаса да, бёрюню ауузу – къан.
Сыфатында болмагъаны, суратында болмаз.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Ишлегенден, къарагъан уста.
Халкъгъа джарагъан, джарлы къалмаз.
Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Алтыннга тот къонмаз.
Мени джылытмагъан кюн, меннге тиймесин!
Аманнга игилик этсенг, юйюнге сау бармазса.
Ана – юйню кюн джарыгъы.
Сакъалы текени да бар, мыйыгъы киштикни да бар.
Тешик этген тынчды, аны джамагъан къыйынды.
Джырына кёре эжиую.
Ханы къызы буюгъа-буюгъа киштик болду.
Ата Джуртун танымагъан, атасын да танымаз.
«Ёгюз, джаргъа джууукъ барма, меннге джюк боллукъса», - дегенди эшек.
Чомарт бергенин айтмаз.
Нафысынгы айтханын этме, намысынгы айтханын эт.
Эки къатын алгъанны къулагъы тынгнгаймаз.
Терек ауса, отунчу – кёб.
