Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Къууут – джелге, берне – бошха.
Кечеси – аяз, кюню – къыш, джарлы къаргъагъа бир аш тюш!
Тели турса – той бузар.
Сёз сёзню айтдырыр.
Башы джабылгъан челекге, кир тюшмез.
Этни бети бла шорпасы.
Къолунгдан къуймакъ ашатсанг да, атаны борчундан къутулмазса.
Эшекге миннген – биринчи айыб, андан джыгъылгъан – экинчи айыб.
Джюрекден джюрекге джол барды.
Джылар джаш, атасыны сакъалы бла ойнар.
Киштикге къанат битсе, чыпчыкъ къалмаз эди.
Экиндини кеч къылсанг, чабыб джетер ашхам.
Ёмюрлюк шохлукъну джел элтмез.
Джети тилни билген джети кишиди.
Кийим тукъум сордурур.
Биреуге аманлыкъ этиб, кесинге игилик табмазса.
Ушамагъан – джукъмаз.
Къартны сыйын кёрмеген, къартлыгъында сыйлы болмаз.
Айтхан – тынч, этген – къыйын.
Таш ата билмеген, башына урур.
Сабий болмагъан джерде, мёлек болмаз.
Агъач халкъгъа алтынды, иссиликге салкъынды.
Тамырсыз терекге таянма – джыгъылырса.
Зар адам ашынгы ашар, кесинги сатар.
Джыланны къуйругъундан басарынг келсе, аны башы болгъанын унутма.
Эм уллу байлыкъ – джан саулукъ.
Акъылсызны джууукъгъа алма, акъыллыны кенгнге салма.
Байдан умут эте, джарлыдан ёгюз багъасы къорады.
Ишлерге уял да, ашаргъа табма.
Намыс болмагъан джерде, насыб болмаз.
Къар – келтирди, суу – элтди.
Дженгил джетерикме деб, узун джолну къоюб, къысхасын барма.
Къарыусузгъа кюлме, онгсузгъа тийме.
Аманнга игилик этсенг, юйюнге сау бармазса.
Джаным-тиним – окъуу, билим.
Атынг аманнга чыкъгъандан эсе, джанынг тамагъынгдан чыкъсын.
Джыйырма къойну юч джыйырма эбзе кюте эди.
Кесинг сынамагъан затны, адамгъа буюрма.
Ашда – бёрю, ишде – ёлю.
Бал – татлы, балдан да бала – татлы.
Аман адам элни бир-бирине джау этер.
Эл элде бирер малынг болгъандан эсе, бирер тенгинг болсун.
Сютден ауузу кюйген, суугъа юфгюре эди.
Юй кюйдю да, кюйюз чыкъды, ортасындан тюйюш чыкъды.
Ашхы атаны – джашы ашхы, ашхы ананы – къызы ашхы.
Эте билген, этген этеди, эте билмеген, юретген этеди!
Къазанда болса, чолпугъа чыгъар.
Ёлюр джаннга, ёкюл джокъ.
Билим къая тешер.