Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Джырчы ёлсе, джыры къалыр.
Къуру гыбыт бек дыгъырдар.
Кесине оноу эте билмеген, халкъына да эте билмез.
Аман адамны тепсинге олтуртсанг, къызынгы тилер.
Баланы адам этген анады.
Ариу сёз – къылычдан джити.
Ач отунчуну ачыуу – бурнунда.
Сёз – кюмюш, джыр – алтын.
Шапа кёб болса, аш татымсыз болур.
Тюзлюк шохлукъну бегитир.
Сууда джау джокъ, кёб сёзде магъана джокъ.
Бек ашыкъгъан меннге джетсин, дегенди аракъы.
Тамбла алтындан бюгюн багъыр ашхы.
Биреуню тёрюнден, кесинги эшик артынг игиди.
Накъырда – кертини келечиси.
Таш бла ургъанны, аш бла ур.
Уллу сёлешме да, уллу къаб.
Ишленмеклик адамлыкъды.
Чалманны аллы къалай башланса, арты да алай барады.
Ёлген ийнек сютлю болур.
Джан саулукъ бермей, сан саулукъ бермезсе.
Сибиртки да сыйлы болду, кюрек да кюнлю болду.
Байлыкъдан саулукъ ашхыды.
Эртде тургъан бла эртде юйленнген сокъуранмаз.
Алма терегинден кери кетмез.
Эр сокъур болсун, къатын тилсиз болсун.
Къарнынг къанлынга кийирир.
Билмейме деген – бир сёз
Абынмазлыкъ аякъ джокъ, джангылмазлыкъ джаякъ джокъ.
Баргъанынга кёре болур келгенинг.
Болджал ишни бёрю ашар.
Къыйынлы джети элни къайгъысын этер.
Керти сёзге тёре джокъ.
Кечеси – аяз, кюню – къыш, джарлы къаргъагъа бир аш тюш!
Эринчекни эр алмаз, эр алса да, кёл салмаз, кёл салса да, кёб бармаз!
Адамгъа аман кюн соруб келмейди.
Гыдай эчки суугъа къараб, мюйюзле кёрмесе, джашма алкъын, дегенди.
Дуния аламаты сен эсенг да, игиме деб айтма.
Айырылмаз джууугъунга, унутмаз сёзню айтма.
Ушамагъан – джукъмаз.
Аууздан келген, къолдан келсе, ким да патчах болур эди.
Иесиз малны бёрю ашар.
Эркиши – от, тиширыу – суу.
Орну джокъну – сыйы джокъ.
Ётюрюкню къуйругъу – бир тутум.
Эринчекни аурууу – кёб.
Уясында не кёрсе, учханында аны этер.
Адам сёзге тынгыла, акъыл сёзню ангыла.
Къызгъанчдан ычхыныр, мухардан ычхынмаз.
Окъ къызбайны джокълайды.