Ачлыкъда тары гырджын халыуадан татлы.
Къанны къан бла джуума, аманны аман бла къуума.
Арба аугъандан сора, джол кёргюзтюучю кёб болур.
Джарлы эскисин джамаса, къууаныр.
Байны къызы баймакъ болса да, юйде къалмаз!
Аманны эки битли тону болур, бирин сеннге кийдирир, бирин кеси киер.
Аз сёлешген, къайгъысыз турур.
Сютню башын джалагъан къутулур, тюбюн ичген тутулур.
Дженгил джетерикме деб, узун джолну къоюб, къысхасын барма.
Тюз сёз баргъан сууну тыяр.
Биреу ашаб къутулур, биреу джалаб тутулур.
Кюн кёрмеген, кюн кёрсе, кюндюз чыракъ джандырыр.
Аман адам этегингден тутса, кес да къач.
Аш хазыр болса, иш харам болур.
Тёзгеннге, джабылгъан эшик ачылыр.
Узун джолну барсанг, бюгюн келирсе, къысха джолну барсанг, тамбла келирсе.
Башланнган иш битер, къымылдагъан тиш тюшер.
Намыс болмагъан джерде, насыб болмаз.
Эл бла кёргенинг эрелей.
Телини эшигин, махтау джабар.
Бал ашаргъа сюе эсенг, чибин ургъаннга тёз.
Эл элде бирер малынг болгъандан эсе, бирер тенгинг болсун.
Ата – билек, ана – джюрек!
Ариу сёзде ауруу джокъ.
Игини сыйлагъан адетди.
Къазанчы аман болса, къазаны къайнамаз.
Ач, тоймам, дейди, тойгъан, ач болмам, дейди.
Ариу сёз аурууунгу алыр.
Бек анасы джыламаз.
Тыш элде солтан болгъандан эсе, кесинги элде олтан болгъан игиди!
Хазыр ашха – терен къашыкъ.
Таукел къуру къалмаз.
Джаз бир кюнню джатсанг, къыш талай кюнню абынырса.
Накъырда – кертини келечиси.
Айран тёгюлсе, джугъусу къалыр.
Бермеген къол, алмайды.
Кёлсюзден сёзсюз тууар.
Байдан умут эте, джарлыдан ёгюз багъасы къорады.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Тойгъан джерге джети къайт.
Тешик этген тынчды, аны джамагъан къыйынды.
Айтхан сёзюне табылгъан.
Ашхы адам – халкъ байлыгъы, ашхы джер – джашау байлыгъы.
Джырчы джырчыгъа – къарнаш.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Адамны адамлыгъы къыйынлыкъда айгъакъланады.
Тёрде – темир таякълы, къаяда – чыпчыкъ аякълы.
Тёрдеги кюлсе, эшикдеги ышарыр.
Иги бла джюрюсенг, джетерсе муратынга, аман бла джюрюсенг, къалырса уятха.
Къозулугъунда тоймагъан, къойлугъунда тоймаз.
