Таш ата билмеген, башына урур.
Ашхы атаны – джашы ашхы, ашхы ананы – къызы ашхы.
Кёлсюзден сёзсюз тууар.
Эски джаугъа ышанма.
Къолу уллу – асыу, аягъы уллу – джарсыу.
Бек ашыкъгъан меннге джетсин, дегенди аракъы.
Адам къаллай бир ишленмесе, аллай бир кесин уллу кёреди.
Аз сёлеш, кёб ишле.
Къартны бурнун сюрт да, оноугъа тут.
Аманны эки битли тону болур, бирин сеннге кийдирир, бирин кеси киер.
Телини эшигин, махтау джабар.
Игини сыйлагъан адетди.
Ишлерге уял да, ашаргъа табма.
Болджал ишни бёрю ашар.
Эл ауузу – элек, анга ийнаннган – халек.
Ачлыкъ отха секиртир.
Акъыл аздырмаз, билим тоздурмаз.
Джарлыны эшигин махтагъан джабар.
Къыз келсе, джумуш эте келеди, къатын келсе, ушакъ эте келеди.
Эртде тургъан джылкъычыны эркек аты тай табар.
Тешик этген тынчды, аны джамагъан къыйынды.
Баш – акъыл ючюн, акъылман – халкъ ючюн.
Этни да ашады, бетни да ашады.
Алгъанда – джууукъ, бергенде – джау.
Ишин билген, аны сыйын чыгъарады.
Aдам боллукъ, сыфатындан белгили.
Башланнган иш битер, къымылдагъан тиш тюшер.
Узун джолну барсанг, бюгюн келирсе, къысха джолну барсанг, тамбла келирсе.
Аман адам элни бир-бирине джау этер.
Чоюнну башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Сибиртки да сыйлы болду, кюрек да кюнлю болду.
Ушамагъан – джукъмаз.
Ханнга да келеди хариблик.
Джашда акъыл джокъ, къартда къарыу джокъ.
Атлыны кёрсе, джаяуну буту талыр.
Айырылгъанланы айю ашар, бёлюннгенлени бёрю ашар.
Сёз садакъдан кючлюдю.
Сютню башын джалагъан къутулур, тюбюн ичген тутулур.
Кесинге джетмегенни, кёб сёлешме.
Ашлыкъны арба юйге келтирир, чана базаргъа элтир.
Эр сокъур болсун, къатын тилсиз болсун.
Сютден ауузу кюйген, суугъа юфгюре эди.
Ана – юйню кюн джарыгъы.
Эл бла кёргенинг эрелей.
Элни кючю – эмеген.
Атлыны ашхысы, ат тизгининден билинир
Атынг аманнга чыкъгъандан эсе, джанынг тамагъынгдан чыкъсын.
Эл элде бирер малынг болгъандан эсе, бирер тенгинг болсун.
Телиге от эт десенг, юйюнге от салыр.
Акъыллы айтыр эди, акъылсыз къоймайды.
