Тилчиден кери бол.
Аз айтсам, кёб ангылагъыз.
Нафысынгы айтханын этме, намысынгы айтханын эт.
Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Хунаны тюбюн къазсанг, юсюнге ауар.
Бет бетге къараса, бет да джерге къарар.
Телини эшигин, махтау джабар.
Таукел тауну аудурур.
Сабий кёргенин унутмаз.
Ач, тоймам, дейди, тойгъан, ач болмам, дейди.
Зар адамны насыбы болмаз.
Юйюнг бла джау болгъандан эсе, элинг бла джау бол.
Сагъыш – къартлыкъгъа сюйюмчю.
Къонакъ аман болса, къонакъбай джунчур
Джарлыны тону джаз битер.
Иги болса, тамадама – махтау, аман болса, меннге – айыб.
Джаханимни кёрмей, джандетге кёл салмазса.
Насыблы элин сюер, насыбсыз кесин сюер.
Байлыкъ болгъан джерде, тынчлыкъ джокъду.
Къайтырыкъ эшигинги, къаты уруб чыкъма.
Аурууну келиую тынч, кетиую – къыйын.
Телиге от эт десенг, юйюнге от салыр.
Аман адам этегингден тутса, кес да къач.
Ойнай билмеген, уруб къачар.
Чабакъ башындан чирийди.
Аманны эки битли тону болур, бирин сеннге кийдирир, бирин кеси киер.
Ач бёрюге мекям джокъ.
Башда акъыл болмаса, эки аякъгъа кюч джетер.
Эринчекни эр алмаз, эр алса да, кёл салмаз, кёл салса да, кёб бармаз!
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Тёзген – тёш ашар!
Тынгылагъан тынгы бузар.
Джангыз терек къынгыр ёсер.
Эл тойса, тоймагъан, эл къойса, къоймагъан.
Ашаса, ашамаса да, бёрюню ауузу – къан.
Телиге акъыл салгъандан эсе, ёлгеннге джан салырса.
Айранын берсенг, челегин да къызгъанма.
Тамырсыз терекге таянма – джыгъылырса.
Огъурлуну сёзю – суу, огъурсузну сёзю – уу.
Ач къалгъандан, кеч къалгъан къолай.
Джан саулукъ бермей, сан саулукъ бермезсе.
Айтылгъан сёз ызына къайтмаз.
Эл бла кёргенинг эрелей.
Гугурук къычырмаса да, тангны атары къалмаз.
Адеб базарда сатылмаз.
Дуния мал дунияда къалады.
Эм ашхы къайын ана мамукъ бла башынгы тешер.
Байны къызы баймакъ болса да, юйде къалмаз!
Мал кёб болса, джууукъ кёб болур.
Эл элде бирер малынг болгъандан эсе, бирер тенгинг болсун.
