Биреуню эскиси биреуге джангы болмайды.
Атлыны ашхысы, ат тизгининден билинир
Кёб джашагъан – кёб билир.
Мухардан ач ычхынмаз.
Тай асырагъан, атха минер.
Ханы къызы буюгъа-буюгъа киштик болду.
Тин – байлыгъынг, терен саулугъунг.
Эл элде бирер малынг болгъандан эсе, бирер тенгинг болсун.
Телиге от эт десенг, юйюнге от салыр.
Билим насыб берир, билим джолну керир.
Аман хансны – урлугъу кёб.
Суугъа – чабакъ, къаягъа – ыргъакъ.
Сабий болмагъан джерде, мёлек болмаз.
Эр сокъур болсун, къатын тилсиз болсун.
Биреуге аманлыкъ этиб, кесинге игилик табмазса.
Джолда аягъынга сакъ бол, ушакъда тилинге сакъ бол.
Хунаны тюбюн къазсанг, юсюнге ауар.
Тойгъа барсанг, тоюб бар, эски тонунгу къоюб бар.
Байлыкъ болгъан джерде, тынчлыкъ джокъду.
Ариуну – ауруу кёб.
Ёлген эшек бёрюден къоркъмайды.
Сабийни джумушха джибер да, ызындан бар.
Чоюнну башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Джыланны къуйругъундан басарынг келсе, аны башы болгъанын унутма.
Къанны къан бла джуума, аманны аман бла къуума.
Адеб базарда сатылмаз.
Суу кетер, таш къалыр.
Игини сыйлагъан адетди.
Эринчекни эр алмаз, эр алса да, кёл салмаз, кёл салса да, кёб бармаз!
Ишлегенден, къарагъан уста.
Тешик этген тынчды, аны джамагъан къыйынды.
Тёрдеги кюлсе, эшикдеги ышарыр.
Чакъырылгъанны аты, чакъырылмагъанны багъасы болур.
Джырчы джырчыгъа – къарнаш.
Эм уллу байлыкъ – джан саулукъ.
Олтуруб кёрюнмей эди да, ёрге туруб кёрюне эди.
Тамырсыз терекге таянма – джыгъылырса.
Юйюнгден чыкъдынг – кюнюнгден чыкъдынг.
Кюн – узун, ёмюр – къысха.
Джылыгъа джылан илешир.
Алтыда кюлмеген, алтмышда кюлмез.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Аз айтсам, кёб ангылагъыз.
Ойнай-ойнай кёз чыгъар.
Джаханимни кёрмей, джандетге кёл салмазса.
Къатыны харакетли болса, эри къымсыз болур.
Тамчы таш тешер.
Билгенни къолу къарны джандырыр.
Бозанг болмагъан джерге, къалагъынгы сукъма.
