Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Ачлыкъда тары гырджын халыуадан татлы.
Ауузу бла къуш тута айланады.
Тилчиден кери бол.
Юреннген ауруу къалмаз.
Ишге юренсин къоллары, халкъ бла болсун джоллары.
Асхат ашлыкъ сата, юйдегиси ачдан къата.
Танг атмайма десе да, кюн къоярыкъ тюйюлдю.
Кёбге таш атма.
Арпа, будай – ащды, алтын, кюмюш а – ташды.
Тюзлюк тас болмайды.
Джашны джигитлиги сорулур, къызны джигерлиги сорулур.
Адамны сабийин сюйген джюреги, бычакъча, джитиди.
Аджал соруб келмез, келсе, къайтыб кетмез.
Аз сёлеш, кёб ишле.
Ишин билген, аны сыйын чыгъарады.
Сабий кёргенин унутмаз.
Эркишиге тары кебек танг кёрюнюр.
Акъыллы – эл иеси, тели – эл баласы.
Окъдан джара эртде-кеч болса да бителир, сёз джара, ёмюрге къалыр.
Рысхы – насыбха къор.
Башсыз урчукъ тюзюне айланмаз.
Ариу – кёзге, акъыл – джюрекге.
Адамны джюреги нени кёрюрге сюйсе, кёзю да аны кёрюрге ёч болады.
Ишленмеген джаш – джюгенсиз ат, ишленмеген къыз – тузсуз хант.
Билген билмегенни юретген адетди.
Ёзденликни джайгъан – джокълукъ.
Акъыллы айтыр эди, акъылсыз къоймайды.
Сормай – алма, чакъырылмай – барма.
Сакъалы текени да бар, мыйыгъы киштикни да бар.
Биреуню эскиси биреуге джангы болмайды.
Ким бла джюрюсенг, аны кёзю бла кёрюнюрсе.
Арбаз къынгырды да, ийнек сауалмайма.
Эм уллу байлыкъ – джан саулукъ.
Аман адамны тепсинге олтуртсанг, къызынгы тилер.
Иги джашны ышаны – аз сёлешиб, кёб тынгылар.
Сыфатында болмагъаны, суратында болмаз.
Байлыкъ келсе, акъыл кетер.
Ариу сёз – джаннга азыкъ, аман сёз – башха къазыкъ.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Аманнга алтын чыдамаз.
Элни кючю – эмеген.
Чомартха хар кюн да байрамды.
Эл ауузу – элия.
Таш бла ургъанны, аш бла ур.
Аллахха ийнаннган кишини, Аллах онгдурур ишин.
Билимден уллу байлыкъ джокъду.
Хата – гитчеден.
Джыгъылгъанны сырты джерден тоймаз.
Экиндини кеч къылсанг, чабыб джетер ашхам.
Тил – миллетни джаны.