Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Кёбден умут этиб, аздан къуру къалма.
Бек ашыкъгъан меннге джетсин, дегенди аракъы.
Аман эсирсе, юйюн ояр.
Зарда марда джокъ.
Акъыллы башны – тили къысха.
Къарнынг тойгъунчу аша да, белинг талгъынчы ишле.
Джукъу тёшек сайламайды.
Адамгъа аман кюн соруб келмейди.
Хата – гитчеден.
Ашлыкъ – бюртюкден, джюн – тюкден.
Тойгъан антын унутур.
Кёбге таш атма.
Ишлегенде эринме, ишде чолакъ кёрюнме.
Чомарт къонакъ юй иесин сыйлар.
Аш берме да, къаш бер.
Элге къуллукъ этмеген, элге ие болмаз.
Ачылгъан эт джабылыр, кёрген кёз унутмаз.
Айырылгъанланы айю ашар, бёлюннгенлени бёрю ашар.
Азыкъ аз болса, эртде орун сал.
Aдам боллукъ, сыфатындан белгили.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Таш ата билмеген, башына урур.
Кёб къычыргъандан – къоркъма, тынч олтургъандан – къоркъ.
Билим насыб берир, билим джолну керир.
Эринчекге кюн узун.
Агъач – джерни чырайы, кийим – эрни чырайы.
Тамбла алтындан бюгюн багъыр ашхы.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Джаным-тиним – окъуу, билим.
Намыс сатылыб алынмайды.
Ётюрюкден тюбю джокъ, кёлтюрюрге джиби джокъ.
Телини эшигин, махтау джабар.
Келгинчи, къонакъ уялыр, келгенден сора, къонакъбай уялыр.
Кёб джашагъан – кёб билир.
Акъыллы – эл иеси, тели – эл баласы.
Бал чибинни ургъаны – ачы, балы – татлы.
Тура эдим джата, къайдан чыкъды хата?
Итли къонакъ джарашмаз.
Иги сёз – джаннга азыкъ, аман сёз башха – къазыкъ.
Тойгъан джерге джети къайт.
Аман хансны – урлугъу кёб.
Баланы адам этген анады.
Чомарт джарлы болмаз.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Шапа кёб болса, аш татымсыз болур.
Адамны артындан къара сабан сюрме.
Хансыз джомакъ болмаз.
Кёб джат да, бек чаб.
Ишин билген, аны сыйын чыгъарады.
Биреуге кёлтюрген таягъынг, кесинги башынга урур.