Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Бал чибинни ургъаны – ачы, балы – татлы.
Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Элде адам къалмаса, ит тахтагъа минер.
Байлыкъдан саулукъ ашхыды.
Къууут – джелге, берне – бошха.
Элни кючю – эмеген.
Насыблыны баласы кюн кюнден да баш болур, насыбсызны баласы, кюн кюнден да джаш болур.
Иги сёз – джаннга азыкъ, аман сёз башха – къазыкъ.
Бети бедерден, намыс сакълама.
Ачлыкъ отха секиртир.
Байлыкъ болгъан джерде, тынчлыкъ джокъду.
Джырчы джырчыгъа – къарнаш.
Хунаны тюбюн къазсанг, юсюнге ауар.
Тёрде – темир таякълы, къаяда – чыпчыкъ аякълы.
Тил бла келеди джыр да.
Намысы джокъну – дуниясы джокъ.
Халкъгъа джарагъан, джарлы къалмаз.
Ашатыргъа иш – ашхы, ишлетирге аш – ашхы.
Ёлген аслан – сау чычхан.
Туз, гырджын аша, тюзлюк бла джаша.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Чакъырылмагъан къонакъ – орунсуз.
Сабийни джумушха джибер да, ызындан бар.
Суу кетер, таш къалыр.
Эки ойлашыб, бир сёлешген.
Тили узунну, намысы – къысха.
Айтылгъан сёз ызына къайтмаз.
Юй ишлеген балта эшикде къалыр.
Башланнган иш битер, къымылдагъан тиш тюшер.
Байны къызы баймакъ болса да, юйде къалмаз!
Этим кетсе да, сюегим къалыр.
Къайгъыны сюйген, къайгъы табар.
Биреуге аманлыкъ этиб, кесинге игилик табмазса.
Акъыллы эркиши атын махтар, акъылсыз эркиши къатынын махтар.
Джырчы ёлсе, джыры къалыр.
Киштикге къанат битсе, чыпчыкъ къалмаз эди.
Тойгъандан сора, ашны сёкме.
Акъылсызны джууукъгъа алма, акъыллыны кенгнге салма.
Сормай – алма, чакъырылмай – барма.
Ашхы адам – халкъ байлыгъы, ашхы джер – джашау байлыгъы.
Насыблы элин сюер, насыбсыз кесин сюер.
Артына баргъанны, къатына барма.
Джеринден айырылгъан – джети джылар, джуртундан айырылгъан – ёлгюнчю джылар.
Адам къыйынлыгъын кёлтюрюр, зауукълугъун кёлтюрмез.
Джарашыу сюйген – джалынчакъ.
Хата – гитчеден.
Тамбла алтындан бюгюн багъыр ашхы.
Тёзгеннге, джабылгъан эшик ачылыр.
Джангызны оту джарыкъ джанмаз!
Биреуню тёрюнден, кесинги эшик артынг игиди.