Сёз къанатсыз учар.
Тойну къарнашы – харс, джырны къарнашы – эжиу.
Къалгъан ишге къар джауар.
Къралынгы – душмандан, башынгы от бла суудан сакъла.
Нёгерсизни джолу узун.
Хазыр ашха – терен къашыкъ.
Айырылмаз джууугъунга, унутмаз сёзню айтма.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Къызын тута билмеген, тул этер, джашын тута билмеген, къул этер.
Айран ичген – къутулду, джугъусун джалагъан – тутулду.
Джыйырма къойну юч джыйырма эбзе кюте эди.
Шапа кёб болса, аш татымсыз болур.
Тойчу джашха къарама, къойчу джашха къара.
Сибиртки да сыйлы болду, кюрек да кюнлю болду.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Байлыкъ адамны сокъур этер.
Башы джабылгъан челекге, кир тюшмез.
Биреуню къыйынлыгъы бла кесинге джол ишлеме.
Байма, деб да, къууанма, джарлыма, деб да, джылама.
Ариу сёз джыланны орнундан чыгъарыр.
Джерни букъусу кёкге къонмаз.
Къарнынг къанлынга кийирир.
Чакъырылмагъан джерге барма, чакъырылгъан джерден къалма.
Тилчи тилден къаныкъмаз.
Аш иеси бла татлыды.
Аман хансны – урлугъу кёб.
Термилгенинги табмазса, кюлгенинге тюберсе.
Кёлсюзден сёзсюз тууар.
Мени джылытмагъан кюн, меннге тиймесин!
Бичгенде ашыкъма, тикгенде ашыкъ.
Ёзденликни кёбю ётюрюк.
Арпа, будай – ащды, алтын, кюмюш а – ташды.
Ишни аллы бла къууанма да, арты бла къууан.
Зар адам ашынгы ашар, кесинги сатар.
Ач бёрюге мекям джокъ.
Иги адам абынса да, джангылмаз.
Къайгъыны сюйген, къайгъы табар.
Ким бла джюрюсенг, аны кёзю бла кёрюнюрсе.
Ётюрюкню къуйругъу – бир тутум.
Окъугъан – асыу, окъумагъан – джарсыу.
Чоюнну башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Ишлегенден, къарагъан уста.
Акъыллы башны – тили къысха.
Танг атмайма десе да, кюн къоярыкъ тюйюлдю.
Адамны сабийин сюйген джюреги, бычакъча, джитиди.
Джолда аягъынга сакъ бол, ушакъда тилинге сакъ бол.
Нафысынгы айтханын этме, намысынгы айтханын эт.
Алтыннга тот къонмаз.
Юй ишлеген балта эшикде къалыр.
Чомарт къонакъ юй иесин сыйлар.
