Иги сёз – джаннга азыкъ, аман сёз башха – къазыкъ.
Элге къуллукъ этмеген, элге ие болмаз.
Тюз сёз баргъан сууну тыяр.
Къар – келтирди, суу – элтди.
Чакъырылмагъан къонакъ къачан кетерин сормаз.
Акъыл къартда, джашда тюйюлдю – башдады.
Илму – джашауну джолу.
Кёб джат да, бек чаб.
Чомарт бергенин айтмаз.
Къарнынг тойгъунчу аша да, белинг талгъынчы ишле.
Рысхы – сют юсюнде кёмюк кибикди.
Тешигини къатында, чычхан да батыр болур.
Тюзню ётмеги тюзде къалса да, тас болмаз.
Билими азны – ауузунда кирит.
«Ёгюз, джаргъа джууукъ барма, меннге джюк боллукъса», - дегенди эшек.
Босагъагъа джууукъ орун болса, ашыгъыб тёрге озма.
Ичимден чыкъды хата, къайры барайым сата?
Къарыусузгъа кюлме, онгсузгъа тийме.
Телиге акъыл салгъандан эсе, ёлгеннге джан салырса.
Азыкълы ат арымаз, къатыны аман джарымаз.
Биреуге кёлтюрген таягъынг, кесинги башынга урур.
Аман эсирсе, юйюн ояр.
Чомартха хар кюн да байрамды.
Мураты болгъанны джюрек тебюую башхады.
Бети къызарыучу адамны, джюреги харам болмаз.
Аш кетер да бет къалыр.
Ашхылыкъ джерде джатмайды, аманлыкъ суугъа батмайды.
Битмегеннге сакъал – танг.
Чоюнну башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Чакъырылмагъан джерге барма, чакъырылгъан джерден къалма.
Джыланны къуйругъундан басарынг келсе, аны башы болгъанын унутма.
Кенгеш болса, уруш болмаз.
Сыфатында болмагъаны, суратында болмаз.
Къая джолда джортма, ачыкъ сёзден къоркъма.
Тин – байлыгъынг, терен саулугъунг.
Ашда уялгъан – мухар, ишде уялгъан – хомух.
Аманны эки битли тону болур, бирин сеннге кийдирир, бирин кеси киер.
Джиби бир къат джетмей эди да, эки къат тарта эди.
Тёгюлген тюгел джыйылмайды.
Ачлыкъ отха секиртир.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Нёгерсизни джолу узун.
Къайтырыкъ эшигинги, къаты уруб чыкъма.
Элни кючю – эмеген.
Джашда акъыл джокъ, къартда къарыу джокъ.
Суугъа – чабакъ, къаягъа – ыргъакъ.
Уллу сёзде уят джокъ.
Аурууну келиую тынч, кетиую – къыйын.
Адамны джюреги нени кёрюрге сюйсе, кёзю да аны кёрюрге ёч болады.
Экеу тутушса, биреу джыгъылыр.
