Тик ёргени, тик энгишгеси да болады.
Харам къарнашдан, халал тенг ашхы.
Адамны сабийин сюйген джюреги, бычакъча, джитиди.
Кюн кёрмеген, кюн кёрсе, кюндюз чыракъ джандырыр.
Билмегенинги, билгеннге сор.
Сабыр джетер муратха, сабырсыз къалыр уятха.
Ач, тоймам, дейди, тойгъан, ач болмам, дейди.
Ашда – бёрю, ишде – ёлю.
Билим – акъылны чырагъы.
Иги сеники эсе да, сюйген кесимикин этеме.
Нёгер болсанг, тенг бол, тенг болмасанг, кенг бол.
Юйюнгден чыкъдынг – кюнюнгден чыкъдынг.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Тёзгеннге, джабылгъан эшик ачылыр.
Эки ойлашыб, бир сёлешген.
Ёксюзню къалачы уллу кёрюнюр.
Къозулугъунда тоймагъан, къойлугъунда тоймаз.
Кимни – тили, тиши онглу, кимни – къолу, иши онглу.
Джолда аягъынга сакъ бол, ушакъда тилинге сакъ бол.
Айран тёгюлсе, джугъусу къалыр.
Босагъа таш юйге кирмей эди, тыбыр таш эшикге чыкъмай эди.
Бичгенде ашыкъма, тикгенде ашыкъ.
Абынмазлыкъ аякъ джокъ, джангылмазлыкъ джаякъ джокъ.
Таш бла ургъанны, аш бла ур.
Ашда уялгъан – мухар, ишде уялгъан – хомух.
Адамгъа аман кюн соруб келмейди.
Джюрекге ариу – кёзге да ариу.
Джылыгъа джылан илешир.
Болджал ишни бёрю ашар.
Тёзген – тёш ашар!
Къызгъанчдан ычхыныр, мухардан ычхынмаз.
Кесине оноу эте билмеген, халкъына да эте билмез.
Джашда акъыл джокъ, къартда къарыу джокъ.
Суу кетер, таш къалыр.
Чомартха хар кюн да байрамды.
Татлы сёз – балдан татлы.
Джырчы ёлсе, джыры къалыр.
Чыкълы кюнде чыкъмагъан, чыкъса къуру кирмеген.
Тас болгъан бычакъны сабы – алтын.
Минг тенг да азды, бир джау да кёбдю.
Адам туугъан джеринде, ит тойгъан джеринде.
Къанны къан бла джуума, аманны аман бла къуума.
Башланнган иш битер, къымылдагъан тиш тюшер.
Къонакъ аз олтурур, кёб сынар.
Биреуге аманлыкъ этиб, кесинге игилик табмазса.
Алгъанда – джууукъ, бергенде – джау.
Ачлыкъда тары гырджын халыуадан татлы.
Азыгъы аз, алгъа къабар, аты аман, алгъа чабар.
Бал ашаргъа сюе эсенг, чибин ургъаннга тёз.
Бозаны арты дауур болур.
но возможно, что среди карачаевцев есть Атабиевы