Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Азыгъы аз, алгъа къабар, аты аман, алгъа чабар.
Эл ауузу – элия.
Таукелге нюр джауар.
Малны кют, джерни тюрт.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Ашхы болсанг, атынг чыгъар, аман болсанг, джанынг чыгъар.
Баш болса, бёрк табылыр.
Кёз – сюйген джерде, къол – ауругъан джерде.
Байдан умут эте, джарлыдан ёгюз багъасы къорады.
Къатыны харакетли болса, эри къымсыз болур.
Айранны сюйген, ийнек тутар.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Дуния мал дунияда къалады.
Арбаз къынгырды да, ийнек сауалмайма.
Харам къарнашдан, халал тенг ашхы.
Кёпюр салгъан кеси ётер, уру къазгъан кеси кетер.
Кёб джат да, бек чаб.
Къалгъан ишге къар джауар.
Аш берме да, къаш бер.
Тамбла алтындан бюгюн багъыр ашхы.
Тилчиден кери бол.
Халкъны джырын джырласанг, халкъ санга эжиу этер.
Джырчы ёлсе, джыры къалыр.
Огъурлуну сёзю – суу, огъурсузну сёзю – уу.
Ачыкъ джюрекге джол – ачыкъ.
Бек ашыкъгъан меннге джетсин, дегенди аракъы.
Аджаллыгъа окъсуз шкок атылыр.
Къарыусузгъа кюлме, онгсузгъа тийме.
Кёзден кетген, кёлден да кетеди.
Адамны бетине къарама, адетине къара.
Джюрекге ариу – кёзге да ариу.
Эллинг бла джау болсанг да, юйюнг бла джау болма.
Эринчекни эр алмаз, эр алса да, кёл салмаз, кёл салса да, кёб бармаз!
Шайтан алдады, тюзлюк къаргъады.
Айран тёгюлсе, джугъусу къалыр.
Къар – келтирди, суу – элтди.
Джауумдан сора, кюн кюйдюрюр, ётюрюкден сора, айыб кюйдюрюр.
Кёлсюзден сёзсюз тууар.
Къанны къан бла джуума, аманны аман бла къуума.
Адамны сабийин сюйген джюреги, бычакъча, джитиди.
Агъач халкъгъа алтынды, иссиликге салкъынды.
Бал ашаргъа сюе эсенг, чибин ургъаннга тёз.
Насыблы элин сюер, насыбсыз кесин сюер.
Акъыллы эркиши атын махтар, акъылсыз эркиши къатынын махтар.
Ишлерге уял да, ашаргъа табма.
Аманнга алтын чыдамаз.
Ач келгенни – тойдур, кеч келгенни – къондур.
Дууулдаса – бал чибин, къонса – къара чибин.
Бир онгсуз адам адет чыгъарды, деб эштирик тюлсе.
но возможно, что среди карачаевцев есть Атабиевы