Тёзген – тёш ашар!
Тилде сюек болмаса да, сюек сындырыр.
Хоншуну тауугъу къаз кёрюнюр, келини къыз кёрюнюр.
Ариуну – ауруу кёб.
Биреуге кёлтюрген таягъынг, кесинги башынга урур.
Ачны эсинде – аш.
Сангырау къулакъ эл бузар.
Тамчы таш тешер.
Нёгер болсанг, тенг бол, тенг болмасанг, кенг бол.
Ат да турмайды бир териде.
Аз айтсам, кёб ангылагъыз.
Бермеген къол, алмайды.
Къызны минг тилер, бир алыр.
Ашхы болсанг, атынг чыгъар, аман болсанг, джанынг чыгъар.
Къарт бла баш аша, джаш бла аякъ аша.
Атынг аманнга чыкъгъандан эсе, джанынг тамагъынгдан чыкъсын.
Мени джылытмагъан кюн, меннге тиймесин!
Къазанны башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Кёлсюзден сёзсюз тууар.
Ач келгенни – тойдур, кеч келгенни – къондур.
Суугъа – чабакъ, къаягъа – ыргъакъ.
Уллу атлама – абынырса, уллу къабма – къарылырса.
Ишленмеклик адамлыкъды.
Къызын тута билмеген, тул этер, джашын тута билмеген, къул этер.
Ёзденликни кёбю ётюрюк.
Юреннген ауруу къалмаз.
Гыдай эчки суугъа къараб, мюйюзле кёрмесе, джашма алкъын, дегенди.
Босагъагъа джууукъ орун болса, ашыгъыб тёрге озма.
Ханы къызы буюгъа-буюгъа киштик болду.
Тау башында, тау болмаз, джангыз терек, бау болмаз.
Эли джокъну – кёлю джокъ.
Джумушакъ терекни къурт ашар.
Шапа кёб болса, аш татымсыз болур.
Сабийликде юретмесенг, уллу болса – тюзелмез.
Къазанчы аман болса, къазаны къайнамаз.
Ариу сёз – джаннга азыкъ, аман сёз – башха къазыкъ.
Чомарт джарлы болмаз.
Аман киши кеси юйюнде – къонакъ.
Башланнган иш битер, къымылдагъан тиш тюшер.
Къонакъ болсанг, ийнакъ бол.
Таукелге нюр джауар.
Болджал ишни бёрю ашар.
Кёл ашады да, кеси ашады.
Кийимни бичсенг, кенг бич, тар этген къыйын тюлдю.
Аджаллыгъа окъсуз шкок атылыр.
Экеулен сёлеше тура эселе, орталарына барыб кирме.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Юйюнг бла джау болгъандан эсе, элинг бла джау бол.
Ёлюк кебинсиз къалмаз.
Къонакъ аз олтурур, кёб сынар.
но возможно, что среди карачаевцев есть Атабиевы