Джашда акъыл джокъ, къартда къарыу джокъ.
Кёзню ачылгъаны – иги, ауузну джабылгъаны – иги.
Дуния аламаты сен эсенг да, игиме деб айтма.
Татлы сёз – балдан татлы.
Сёз сёзню айтдырыр.
Таш бла ургъанны, аш бла ур.
Иги бла джюрюсенг, джетерсе муратынга, аман бла джюрюсенг, къалырса уятха.
Кёбге таш атма.
Къоркъакъны кёзю экили кёрюр.
Бозанг болмагъан джерге, къалагъынгы сукъма.
Мураты болгъанны джюрек тебюую башхады.
Байма, деб да, къууанма, джарлыма, деб да, джылама.
Ашын ашагъанынгы, башын да сыйла.
Aдам боллукъ, сыфатындан белгили.
Гитче джилтин уллу элни джандырыр.
Садакъачыны джаны – къапчыгъында.
Оюмсуз атлагъан, аджалсыз ёлюр.
Къозулугъунда тоймагъан, къойлугъунда тоймаз.
Тойгъанлыкъ къойгъа джарашады.
Тюзлюк тас болмайды.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Акъыл неден да кючлюдю.
Бет бетге къараса, бет да джерге къарар.
Чабакъгъа акъыл, табагъа тюшсе келеди.
Тиширыусуз юй – отсуз от джагъа.
Чакъырылмагъан къонакъ – орунсуз.
Башсыз урчукъ тюзюне айланмаз.
Ёгюзню мюйюзюнден тутадыла, адамны сёзюнден тутадыла.
Джюрек кёзден алгъа кёрюр.
Джолунга кёре – джюрюшюнг, джагъанга кёре – юлюшюнг.
Ишлегенде эринме, ишде чолакъ кёрюнме.
Билимден уллу байлыкъ джокъду.
Кесине гебен этелмеген, биреуге черен эте эди.
Намыс сатылыб алынмайды.
Сёз садакъдан кючлюдю.
Ауузу бла къуш тута айланады.
Кесинге джетмегенни, кёб сёлешме.
Къуллукъчума, деб махтанма, къуллукъ – хаух джамчыды!
Ашатыргъа иш – ашхы, ишлетирге аш – ашхы.
Мал ёлсе, сюек къалыр, адам ёлсе, иши къалыр.
«Ёгюз, джаргъа джууукъ барма, меннге джюк боллукъса», - дегенди эшек.
Адамны бетине къарама, адетине къара.
Нёгер болсанг, тенг бол, тенг болмасанг, кенг бол.
Джаным-тиним – окъуу, билим.
Бетинги сатма, малынгы сат.
Туз, гырджын аша, тюзлюк бла джаша.
Алгъанда – джууукъ, бергенде – джау.
Ашхы сёз таш тешер.
Къыз тиширыу кеси юйюнде да къонакъды.
Тёзген – тёш ашар!
но возможно, что среди карачаевцев есть Атабиевы