Иги – алгъыш этер, аман – къаргъыш этер.
Терек ауса, отунчу – кёб.
Ханы къызы буюгъа-буюгъа киштик болду.
Къулакъдан эсе, кёзге ышан.
Иги сёз – джаннга азыкъ, аман сёз башха – къазыкъ.
Адебни адебсизден юрен.
Кийимни бир кюнню аясанг, минг кюннге джарар.
Хар сёзню орну барды.
Кёзюнде тереги болгъан, чёбю болгъаннга кюле эди.
Чыкълы кюнде чыкъмагъан, чыкъса къуру кирмеген.
Соргъан айыб тюлдю, билмеген айыбды.
Къошда джокъгъа – юлюш джокъ.
Тамбла алтындан бюгюн багъыр ашхы.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Эм ашхы къайын ана мамукъ бла башынгы тешер.
Чабар ат – джетген къыз.
Эски джаугъа ышанма.
Аш хазыр болса, иш харам болур.
Ана къолу ачытмаз.
Аш берме да, къаш бер.
Нёгерсизни джолу узун.
Джерни букъусу кёкге къонмаз.
Ата Джуртуму башы болмасам да, босагъасында ташы болайым.
Юреннген ауруу къалмаз.
Сёз – кюмюш, джыр – алтын.
Тенги кёбню джау алмаз, акъылы кёбню дау алмаз.
Ач отунчуну ачыуу – бурнунда.
Джигер – джаннга къыйынлыкъ.
Сагъышы джокъ – джукъучу, акъылы джокъ – къаугъачы.
Къолу уллу – асыу, аягъы уллу – джарсыу.
Дженгил джетерикме деб, узун джолну къоюб, къысхасын барма.
Киштикге къанат битсе, чыпчыкъ къалмаз эди.
Бети къызарыучу адамны, джюреги харам болмаз.
Арба аугъандан сора, джол кёргюзтюучю кёб болур.
Чомартха Тейри да борчлуду.
Кирсизни – саны таза, халалны – къаны таза.
Адам къаллай бир ишленмесе, аллай бир кесин уллу кёреди.
Айтхан – тынч, этген – къыйын.
Къарнынг къанлынга кийирир.
Айранын берсенг, челегин да къызгъанма.
Келинин тута билмеген, къул этер, къызын тута билмеген, тул этер.
Къартны бурнун сюрт да, оноугъа тут.
Байлыкъдан саулукъ ашхыды.
Ач къарным, тынч къулагъым.
Къая джолда джортма, ачыкъ сёзден къоркъма.
Къарт айтханны этмеген, къартаймаз.
Аманны къуугъан, аманлыкъ табар.
Тойгъан джерге джети къайт.
Тюзлюк шохлукъну бегитир.
Къазанда болса, чолпугъа чыгъар.
но возможно, что среди карачаевцев есть Атабиевы