Биреуге кёлтюрген таягъынг, кесинги башынга урур.
Аджал соруб келмез, келсе, къайтыб кетмез.
Арбаз къынгырды да, ийнек сауалмайма.
Баргъанынга кёре болур келгенинг.
Чомарт бергенин айтмаз.
Чыбыкълыкъда бюгюлмеген, къазыкълыкъда бюгюлмей эди.
Иги джашны ышаны – аз сёлешиб, кёб тынгылар.
Окъ къызбайны джокълайды.
Сыфатында болмагъаны, суратында болмаз.
Кёб джашагъан – кёб билир.
Къыз тиширыу кеси юйюнде да къонакъды.
Адамны джюреги нени кёрюрге сюйсе, кёзю да аны кёрюрге ёч болады.
Бал – татлы, балдан да бала – татлы.
Элни кючю – эмеген.
Билмейме деген – бир сёз
Хазыр ашха – терен къашыкъ.
Суу да къайтады чыкъгъан джерине.
Накъырданы арты керти болур.
Тели турса – той бузар.
Ана кёлю – балада, бала кёлю – талада.
Байны оноуу, джарлыгъа джарамаз.
Адам бла мюлк юлешмеген эсенг, ол адамны билиб бошагъанма, деб кесинги алдама.
Экеу тутушса, биреу джыгъылыр.
Кёб ашасанг, татыуу чыкъмаз, кёб сёлешсенг, магъанасы чыкъмаз.
Байлыкъ болгъан джерде, тынчлыкъ джокъду.
Тешик этген тынчды, аны джамагъан къыйынды.
Акъыл сабырлыкъ берир.
Иесиз малны бёрю ашар.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Билимли ёлмез, билимсиз кёрмез.
Арпа, будай – ащды, алтын, кюмюш а – ташды.
Минг тенг да азды, бир джау да кёбдю.
Ашлыкъ – бюртюкден, джюн – тюкден.
Аман киши кеси юйюнде – къонакъ.
Кийим тукъум сордурур.
Уллу къашыкъ эрин джыртар.
Гырджын – тепсини тамадасы.
Уясында не кёрсе, учханында аны этер.
Гыдай эчки суугъа къараб, мюйюзле кёрмесе, джашма алкъын, дегенди.
Ётген ёмюр – акъгъан суу.
Кечеси – аяз, кюню – къыш, джарлы къаргъагъа бир аш тюш!
Болджал ишни бёрю ашар.
Аякъларынгы джууургъанынга кёре узат.
Кийиминг бла танылма, адамлыкъ бла таныл.
Тилчи бир сагъатха айлыкъ хата этер.
Иги сеники эсе да, сюйген кесимикин этеме.
Джырчы ёлсе, джыры къалыр.
Аш кетер да бет къалыр.
Дуния аламаты сен эсенг да, игиме деб айтма.
Окъумагъан сокъурду, сокъур ташха абыныр!
но возможно, что среди карачаевцев есть Атабиевы