Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Тили узунну, намысы – къысха.
Тойгъан джерге джети къайт.
Аджалсыз ёлюм болмаз.
Керек ташны ауурлугъу джокъ.
Рысхысына кёре, джаш ёсер, къышлыгъына кёре, мал ёсер.
Чарсда алчыны эл кёреди.
Чабакъ башындан чирийди.
Билгенни къолу къарны джандырыр.
Гугурук къычырмаса да, тангны атары къалмаз.
Иги адамны бир сёзю эки болмаз.
Асхат ашлыкъ сата, юйдегиси ачдан къата.
Окъ къызбайны джокълайды.
Чомарт къолда мал къалмаз.
Кёб ант этген, кёб ётюрюк айтыр.
Аман къатын алгъан, арыр, иги къатын алгъан джарыр.
Дуния малгъа сатылма, кесингден телиге къатылма.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Нёгер болсанг, тенг бол, тенг болмасанг, кенг бол.
Билим ат болуб да чабар, къуш болуб да учар.
Суу да къайтады чыкъгъан джерине.
Бал чибинни ургъаны – ачы, балы – татлы.
Къыйынлы джети элге оноу этер.
Таукелге нюр джауар.
Аллахдан тилесенг, кёб тиле.
Алим болгъандан эсе, адам болгъан къыйынды.
Сибиртки да сыйлы болду, кюрек да кюнлю болду.
Аман адамны тепсинге олтуртсанг, къызынгы тилер.
Ата джурт – алтын бешик.
Тенгинг джокъ эсе – изле, бар эсе – сакъла!
Адам боллукъ, атламындан белгили болур.
Ёлюр джаннга, ёкюл джокъ.
Намыс сатылыб алынмайды.
Адеб этмеген, адеб кёрмез.
Джюрекден джюрекге джол барды.
Этни бети бла шорпасы.
Рысхы – насыбха къор.
Бир онгсуз адам адет чыгъарды, деб эштирик тюлсе.
Халкъгъа джарагъан, джарлы къалмаз.
Тамырсыз терекге таянма – джыгъылырса.
Джырына кёре эжиую.
Келгинчи, къонакъ уялыр, келгенден сора, къонакъбай уялыр.
Ата Джуртуму башы болмасам да, босагъасында ташы болайым.
Шапа кёб болса, аш татымсыз болур.
Ашлыкъны арба юйге келтирир, чана базаргъа элтир.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Къуллукъчума, деб махтанма, къуллукъ – хаух джамчыды!
Ёлген ийнек сютлю болур.
Мени джылытмагъан кюн, меннге тиймесин!
Телиге от эт десенг, юйюнге от салыр.
Джумушакъ терекни къурт ашар.