Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Суу ичген шауданынга тюкюрме.
Этим кетсе да, сюегим къалыр.
Аякъларынгы джууургъанынга кёре узат.
Кенгеш болса, уруш болмаз.
Бек ашыкъгъан меннге джетсин, дегенди аракъы.
Иесиз малны бёрю ашар.
Илму – джашауну джолу.
Кютгени беш эчки, сызгъыргъаны уа, джерни джарады.
Игини сыйлагъан адетди.
Адамны бетине къарама, адетине къара.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Тюзлюк тас болмайды.
Итли къонакъ джарашмаз.
Къанны къан бла джуума, аманны аман бла къуума.
Тин – байлыгъынг, терен саулугъунг.
Ашхылыкъ джерде джатмайды, аманлыкъ суугъа батмайды.
Кёбден умут этиб, аздан къуру къалма.
Тёрде – темир таякълы, къаяда – чыпчыкъ аякълы.
Садакъачыны джаны – къапчыгъында.
Акъыллы айтыр эди, акъылсыз къоймайды.
Керти сёзге тёре джокъ.
Aдам боллукъ, сыфатындан белгили.
Гырджын – тепсини тамадасы.
Иги бла джюрюсенг, джетерсе муратынга, аман бла джюрюсенг, къалырса уятха.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Ханы къызы буюгъа-буюгъа киштик болду.
Адебсиз адам – джюгенсиз ат.
Джюз элде джюз ёгюзюм болгъандан эсе, джюз джууугъум болсун.
Чыбыкълыкъда бюгюлмеген, къазыкълыкъда бюгюлмей эди.
Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Ишлегенде эринме, ишде чолакъ кёрюнме.
Кёб ашасанг, татыуу чыкъмаз, кёб сёлешсенг, магъанасы чыкъмаз.
Тойгъанлыкъ къойгъа джарашады.
Ичимден чыкъды хата, къайры барайым сата?
Айныгъанлы алты кюн, тогъайгъанлы тогъуз кюн.
Чакъырылмай келген къонакъ сыйланмай кетер.
Ашатыргъа иш – ашхы, ишлетирге аш – ашхы.
Адамны артындан къара сабан сюрме.
Ишленмеклик адамлыкъды.
Джигер – джаннга къыйынлыкъ.
Уясында не кёрсе, учханында аны этер.
Ана кёлю – балада, бала кёлю – талада.
Ата – билек, ана – джюрек!
Хазыр ашха – терен къашыкъ.
Къарт болгъан джерде, берекет болур, сабий болгъан джерде, оюн болур.
Чакъырылмагъан къонакъ къачан кетерин сормаз.
Бёрю да ач къалмасын, эчки да ашалмасын.
«Ёгюз, джаргъа джууукъ барма, меннге джюк боллукъса», - дегенди эшек.
Ётюрюк хапар аякъ тюбю бла джюрюйдю.
Ашда – бёрю, ишде – ёлю.