Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Аманны эки битли тону болур, бирин сеннге кийдирир, бирин кеси киер.
Къызгъанчдан ычхыныр, мухардан ычхынмаз.
Сютден ауузу кюйген, суугъа юфгюре эди.
Кюн – узун, ёмюр – къысха.
Къайтырыкъ эшигинги, къаты уруб чыкъма.
Ашыкъгъан cуу, тенгизге джетмез.
Тойчу джашха къарама, къойчу джашха къара.
Аз сёлеш, кёб ишле.
Минг тенг да азды, бир джау да кёбдю.
Кесине гебен этелмеген, биреуге черен эте эди.
Ат басханны джер билед.
Джашынгы кесинг юретмесенг, джашау юретир.
Эки элинги тыйсанг, джети элде махталырса.
Келинни – келгинчи, бёркню кийгинчи кёр.
Байлыкъ тауусулур, билим тауусулмаз.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Ач – эснер, ат – кишнер.
Къар – келтирди, суу – элтди.
Терек ауса, отунчу – кёб.
Сютню башын джалагъан къутулур, тюбюн ичген тутулур.
Ёпкелегенни ашы татлы болады.
Телини эшигин, махтау джабар.
Артына баргъанны, къатына барма.
Адеби болмагъан къыз – тузсуз хант.
Джыгъылгъанны сырты джерден тоймаз.
Нёгерсизни джолу узун.
Ачны эсинде – аш.
Къонакъ кёб келюучю юйню, къазаны отдан тюшмез.
Элни кючю – эмеген.
Ойнай-ойнай кёз чыгъар.
Бозаны арты дауур болур.
Нафысынгы айтханын этме, намысынгы айтханын эт.
Босагъа таш юйге кирмей эди, тыбыр таш эшикге чыкъмай эди.
Орну джокъну – сыйы джокъ.
Билим – акъылны чырагъы.
Эллинг бла джау болсанг да, юйюнг бла джау болма.
Эм ашхы къайын ана мамукъ бла башынгы тешер.
Азыкълы ат арымаз, къатыны аман джарымаз.
Къызны минг тилер, бир алыр.
Керти сёзге тёре джокъ.
Дуния малгъа сатылма, кесингден телиге къатылма.
Акъыл неден да кючлюдю.
Тил – миллетни джаны.
Борчунг бар эсе, хурджунунга ойлаб узал.
Арыгъан къош чамчы болур.
Билмезни кёзю кёрмез, этмезни къулагъы эшитмез.
Аманнга игилик этсенг, юйюнге сау бармазса.
Аз сёлешген, къайгъысыз турур.
Экеу тутушса, биреу джыгъылыр.
Танг атмайма десе да, кюн къоярыкъ тюйюлдю.