Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Кёбге таш атма.
Тёрени джагъы джокъ.
Бал ашаргъа сюе эсенг, чибин ургъаннга тёз.
Башда акъыл болмаса, эки аякъгъа кюч джетер.
Мухарны эси – ашарыкъда.
Аманнга игилик этсенг, юйюнге сау бармазса.
Орну джокъну – сыйы джокъ.
Джюрекден джюрекге джол барды.
Билимден уллу байлыкъ джокъду.
Айтылгъан буйрукъ, сёгюлмез
Тюкюрюк баш джармаз, налат кёз чыгъармаз!
Уллу суу бла уллу ауруудан башынгы сакъла.
Сакъалы текени да бар, мыйыгъы киштикни да бар.
Адам къаллай бир ишленмесе, аллай бир кесин уллу кёреди.
Иги – алгъыш этер, аман – къаргъыш этер.
Эшекге миннген – биринчи айыб, андан джыгъылгъан – экинчи айыб.
Джаш болсун, къыз болсун, акъылы, саны тюз болсун.
Ач къалгъандан, кеч къалгъан къолай.
Ашлыкъны арба юйге келтирир, чана базаргъа элтир.
Эшекни не къадар тюйсенг да, ат болмаз.
Ким бла джюрюсенг, аны кёзю бла кёрюнюрсе.
Иесиз малны бёрю ашар.
Ишин билген, аны сыйын чыгъарады.
Чомартны къолун джокълукъ байлар.
Ачыкъ джюрекге джол – ачыкъ.
Ата – билек, ана – джюрек!
Джюрекге ариу – кёзге да ариу.
Аман къатын сабий табса, бий болур…
Экеулен сёлеше тура эселе, орталарына барыб кирме.
Биреуге аманлыкъ этиб, кесинге игилик табмазса.
Кёл ашады да, кеси ашады.
Билим – акъылны чырагъы.
Къыз чыгъаргъан – къызыл къымжа.
Ауурну тюбю бла, дженгилни башы бла джюрюген.
Ауругъанны сау билмез, ач къарынны токъ билмез.
Къан бла кирген, джан бла чыгъар.
Къайтырыкъ эшигинги, къаты уруб чыкъма.
Къонагъы джокъну – шоху джокъ.
Акъылсызны джууукъгъа алма, акъыллыны кенгнге салма.
Элге къуллукъ этмеген, элге ие болмаз.
Джюрек кёзден алгъа кёрюр.
Къартны бурнун сюрт да, оноугъа тут.
Уруну арты – къуру.
Адамны адамлыгъы къыйынлыкъда айгъакъланады.
Джерни букъусу кёкге къонмаз.
Джарлыны эшигин махтагъан джабар.
Кёб ашасанг, татыуу чыкъмаз, кёб сёлешсенг, магъанасы чыкъмаз.
Ат басханны джер билед.
Рысхы джалгъанды: келген да этер, кетген да этер.