Ишни ахырын ойламай, аллын башлама.
Кёбден умут этиб, аздан къуру къалма.
Ойнай билмеген, оюн бузар.
Кёзню ачылгъаны – иги, ауузну джабылгъаны – иги.
Ётюрюк хапар аякъ тюбю бла джюрюйдю.
Тёгюлген тюгел джыйылмайды.
Байны оноуу, джарлыгъа джарамаз.
Ким бла джюрюсенг, аны кёзю бла кёрюнюрсе.
Аш берме да, къаш бер.
Сагъышы джокъ – джукъучу, акъылы джокъ – къаугъачы.
Тилчиден кери бол.
Джан саулукъ бермей, сан саулукъ бермезсе.
Насыблыны баласы кюн кюнден да баш болур, насыбсызны баласы, кюн кюнден да джаш болур.
Ашаса, ашамаса да, бёрюню ауузу – къан.
Aдам боллукъ, сыфатындан белгили.
Ашлыкъ – бюртюкден, джюн – тюкден.
Атынг аманнга чыкъгъандан эсе, джанынг тамагъынгдан чыкъсын.
Ашхы тенг джолгъа салыр, аман тенг джолдан тайдырыр.
Къатыны харакетли болса, эри къымсыз болур.
Къуру гыбыт бек дыгъырдар.
Къайгъыны сюйген, къайгъы табар.
Аллахха ийнаннган кишини, Аллах онгдурур ишин.
Биреу къой излей, биреу той излей.
Сёлеш деб шай берген, тохта деб, сом берген.
Малны кют, джерни тюрт.
Келлик заман – къартлыкъ келтирир, кетген заман – джашлыкъ ёлтюрюр.
Къызны минг тилер, бир алыр.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Ач бёрюге мекям джокъ.
Джангыз торгъай джырламаз.
Адам боллукъ, атламындан белгили болур.
Нарт сёз – тилни бети.
Тенги кёбню джау алмаз, акъылы кёбню дау алмаз.
Иги бла джюрюсенг, джетерсе муратынга, аман бла джюрюсенг, къалырса уятха.
Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Айран тёгюлсе, джугъусу къалыр.
Арба аугъандан сора, джол кёргюзтюучю кёб болур.
Айырылгъанланы айю ашар, бёлюннгенлени бёрю ашар.
Элиб деген, элге болушур.
Тас болгъан бычакъны сабы – алтын.
Таш бла ургъанны, аш бла ур.
Башда акъыл болмаса, эки аякъгъа кюч джетер.
Мал ёлсе, сюек къалыр, адам ёлсе, иши къалыр.
Тик ёргени, тик энгишгеси да болады.
Билген билмегенни юретген адетди.
Накъырда – кертини келечиси.
Сууда джау джокъ, кёб сёзде магъана джокъ.
Дуния малгъа сатылма, кесингден телиге къатылма.
Алтыда кюлмеген, алтмышда кюлмез.
Азыкъ аз болса, эртде орун сал.
