Адам къыйынлыгъын кёлтюрюр, зауукълугъун кёлтюрмез.
Джетген къыз джерли эшекни танымаз.
Ана къолу ачытмаз.
Башы ишлегенни, ауузу да ишлер.
Билим къая тешер.
Борчунг бар эсе, хурджунунга ойлаб узал.
Уллу атлама – абынырса, уллу къабма – къарылырса.
Элде адам къалмаса, ит тахтагъа минер.
Бетинги сатма, малынгы сат.
Тау башында, тау болмаз, джангыз терек, бау болмаз.
Адамны аты башхача, акъылы да башхады.
Аджашханны ызындагъы кёреди, джангылгъанны джанындагъы биледи.
Ач, тоймам, дейди, тойгъан, ач болмам, дейди.
Джыйырма къойну юч джыйырма эбзе кюте эди.
Алтыннга тот къонмаз.
Сютню башын джалагъан къутулур, тюбюн ичген тутулур.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Адебни адебсизден юрен.
Къайгъыны сюйген, къайгъы табар.
Джумушакъ сёз къаты таякъны сындырыр.
Джолда аягъынга сакъ бол, ушакъда тилинге сакъ бол.
Телиге от эт десенг, юйюнге от салыр.
Ата Джуртча джер болмаз, туугъан элча эл болмаз.
Билеги кючлю, бирни джыгъар, билими кючлю, мингни джыгъар.
Окъумагъан сокъурду, сокъур ташха абыныр!
Хар адамгъа кеси миннген тау кибик.
Аш кетер да бет къалыр.
Къонакъ хазыр болгъанлыкъгъа, къонакъбай хазыр тюлдю.
Эринчекни аурууу – кёб.
Тыш элде солтан болгъандан эсе, кесинги элде олтан болгъан игиди!
Дуния аламаты сен эсенг да, игиме деб айтма.
Къартны сыйын кёрмеген, къартлыгъында сыйлы болмаз.
Къарт айтханны этмеген, къартаймаз.
Къошда джокъгъа – юлюш джокъ.
Олтуруб кёрюнмей эди да, ёрге туруб кёрюне эди.
Къууут – джелге, берне – бошха.
Адам бла мюлк юлешмеген эсенг, ол адамны билиб бошагъанма, деб кесинги алдама.
Окъдан джара эртде-кеч болса да бителир, сёз джара, ёмюрге къалыр.
Джарлыны эшигин махтагъан джабар.
Окъ къызбайны джокълайды.
Кеси юйюмде мен да ханма.
Таула не мийик болсала да, аууш табылыр.
Кёлю джокъну – джолу джокъ.
Сакъалы текени да бар, мыйыгъы киштикни да бар.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Башда акъыл болмаса, эки аякъгъа кюч джетер.
Ариу сёз – къылычдан джити.
Кесинге джетмегенни, кёб сёлешме.
Джогъун бар этген, барын бал этген.
Ханы къызы буюгъа-буюгъа киштик болду.
