Акъыл аздырмаз, билим тоздурмаз.
Бозанг болмагъан джерге, къалагъынгы сукъма.
Джашынгы кесинг юретмесенг, джашау юретир.
Тешигини къатында, чычхан да батыр болур.
Иесиз малны бёрю ашар.
Эки ойлашыб, бир сёлешген.
Хата – гитчеден.
Гыдай эчки суугъа къараб, мюйюзле кёрмесе, джашма алкъын, дегенди.
Насыблыны баласы кюн кюнден да баш болур, насыбсызны баласы, кюн кюнден да джаш болур.
Эр абынмай, эл танымаз.
Ариу сёзде ауруу джокъ.
Мухарны эси – ашарыкъда.
Тойгъа алгъа да барма, тойда артха да къалма.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Акъыллы эркиши атын махтар, акъылсыз эркиши къатынын махтар.
Тилчи бир сагъатха айлыкъ хата этер.
Ишге юренсин къоллары, халкъ бла болсун джоллары.
Ачлыкъ отха секиртир.
Кийимни бичсенг, кенг бич, тар этген къыйын тюлдю.
Гырджын – тепсини тамадасы.
Ишни ахырын ойламай, аллын башлама.
Дженгил джетерикме деб, узун джолну къоюб, къысхасын барма.
Биреуню эскиси биреуге джангы болмайды.
Ургъан суудан башынгы сакъла.
Чакъырылмай келген къонакъ сыйланмай кетер.
Байлыкъ келсе, акъыл кетер.
Кимни – тили, тиши онглу, кимни – къолу, иши онглу.
Шапа кёб болса, аш татымсыз болур.
Аурууну келиую тынч, кетиую – къыйын.
Адам сёзге тынгыла, акъыл сёзню ангыла.
Адамны бетине къарама, адетине къара.
Гитче джилтин уллу элни джандырыр.
Ёпкелегенни ашы татлы болады.
Джиби бир къат джетмей эди да, эки къат тарта эди.
Аш кетер да бет къалыр.
Ариу сёз – къылычдан джити.
Акъыллы – эл иеси, тели – эл баласы.
Окъуусуз билим – джокъ, билимсиз кюнюнг – джокъ.
Зар адам ашынгы ашар, кесинги сатар.
Халкъны юйю – туугъан джери.
Таш ата билмеген, башына урур.
Тас болгъан бычакъны сабы – алтын.
Акъыл сабырлыкъ берир.
Башсыз урчукъ тюзюне айланмаз.
Кютгени беш эчки, сызгъыргъаны уа, джерни джарады.
Аман хансны – урлугъу кёб.
Татлы сёз – балдан татлы.
Насыблы элин сюер, насыбсыз кесин сюер.
Ашда уялгъан – мухар, ишде уялгъан – хомух.
Мураты болгъанны джюрек тебюую башхады.
